In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Paul Dacremont (Informaticus, werkt voor een internationaal financieel bedrijf, 51 jaar)
Wat betekent kunst voor u?
Kunst betekent vele dingen. Het is in eerste plaats natuurlijk het werk op zichzelf, een beeld dat mooi of ontroerend is. Daar kan je van puur van genieten en energie van krijgen. Maar het is ook verwondering over het vakmanschap en het talent van de kunstenaar.
Ik heb zelf de tekenacademie gevolgd. Weinig talent. Maar je leert wel kijken hoe iets is opgebouwd. En je leert ook zien wat dan wél talent is. Ik ben altijd onder de indruk hoe een kunstenaar een beeld heeft bedacht en hoe het technisch is gemaakt. Het is prachtig om kunstenaars te zien met een sterke eigen signatuur en beeldtaal.
Kunst is vrienden ontmoeten op vernissages en beurzen en meningen uitwisselen. Kunst is ook reizen: de Documenta, de Biënnale van Venetië, enz. Ik organiseer ook graag zelf wel eens wat, als het maar mensen samenbrengt. Accrochages van nieuw werk bij mij thuis, in aanwezigheid van de kunstenaar, met een receptie voor mijn vrienden. Recent organiseerde ik ook kunstwandelingen: ‘Les amies de Pieter Jennes’ en ‘Les amies de Jeff Meyer’. Wandelingen in samenwerking met de galerijen Sofie Van de Velde en Callewaert Vanlangendonck, met stops bij verschillende verzamelaars die werk hebben van een bepaalde kunstenaar. Zo leer je nieuwe mensen kennen en de kunstenaar ziet waar en hoe zijn/haar werk bij verzamelaars hangt.
Kunst is ook het plezier van het ontdekken. Buiten het aanbod in de galerijen ga ik vaak kijken naar de studenten shows in de academies. Niet alleen de eindejaarsshows, maar eigenlijk zoveel mogelijk events in de academie. Ik woon er ook dichtbij. Ik koop graag van kunststudenten. Daar zit het talent van morgen. Of ze nu later doorbreken of niet, dat maakt me niet uit. Ik koop wat ik mooi vind en heb daar eigenlijk zelden spijt van gehad. Het is natuurlijk wel extra leuk als je een jonge kunstenaar ontdekt die wel wordt opgemerkt en een tijd later doorbreekt. Dan ben je een ‘first believer’. Dat is al een aantal keer gebeurd en dat streelt het ego.
Heeft u kunst van huis uit meegekregen of heeft u zelf uw pad moeten vinden?
Thuis hing het vol met schilderijen; een collectie die mijn ouders hadden geërfd, waaronder een reeks werken van Gabriël De Pauw. Ik had me eerder nooit afgevraagd waarom we veel werken van eenzelfde kunstenaar hadden, tot ik bij mijn ouders in de bibliotheek een boek uit 1956 ontdekte over het werk van De Pauw. Het was gesigneerd en opgedragen aan mijn grootmoeder, die ik nooit heb gekend. Het boek geeft een overzicht van werken uit staatscollecties en private collecties. Ik herkende namen van collectioneurs waarvan de kinderen nu ook verzamelen. De Pauw bleek een jeugdvriend van de jong overleden broer van mijn vader. Mijn grootmoeder geloofde in de jonge kunstenaar en kocht een hele reeks vroege werken. De Pauw was een bekende naam maar weegt nu slecht twee regels op Wikipedia. Er is geen enkele interesse meer in zijn werk. Sic transit gloria mundi. Mijn ouders hadden ook een groot barok Romeins oorlogstafereel, met krijgers en paarden. Ik vond dat als kind een fenomenaal werk. Het bleek van grote waarde en werd jaren geleden al geveild. Het bevindt zich tegenwoordig in een kasteel in Frankrijk.
Toch heb ik heb mijn ouders nooit zelf kunst weten aankopen. We gingen met het gezin wel vaak musea bezoeken. Mijn ouders hadden aandacht voor kunst, maar echt actief waren ze er niet mee bezig.
Begin jaren negentig leerde ik aan de universiteit én mijn partner én mijn beste vriendin kennen, die allebei kunstgeschiedenis studeerden. Ik reis met mijn partner al dertig jaar bijna uitsluitend naar grote steden, en dan bezoeken we alle belangrijke musea. Hij heeft een encyclopedische kennis van zowat alle periodes en bewegingen in de kunst en gidst dan altijd uitgebreid. Over de jaren heen hebben we voor de grootste mijlpalen uit de kunstgeschiedenis gestaan; van vroege Middeleeuwen tot Pop Art.
Pas recent ben ik op een bescheiden manier hedendaags werk beginnen te verzamelen en zijn galerijen erbij gekomen als plekken om te bezoeken.
Waar haalt u uw informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Ik haal mijn informatie meestal online. Voornamelijk Instagram en Artsy. Die platformen leggen zelf verbanden op basis van je voorkeuren en sturen dan gerichte feeds. Het is ook handig om zowel informatie van musea, galerijen en veilingen in een beperkt aantal platformen te krijgen. Websites van musea en galerijen bekijk ik als ik meer gedetailleerde info wil.
De krant is verrijkend, omdat de selectie van een journalist je nieuwe dingen laat ontdekken die niet in je ‘voorkeuren’ zitten.
Vakbladen koop ik af en toe ook, maar ik houd niet van teveel theorie bij kunst. Soms lees ik wel eens besprekingen die ik nauwelijks begrijp of die weinig toegevoegde waarde hebben.
Maar het leukst is het om je informatie te halen van andere kunstliefhebbers. Een van mijn beste vrienden, die ik al jaren ken, is ook recent gaan verzamelen. Hij is een ‘brother in arts’ waar ik de vernissages mee afschuim en op galerijen tour ga. We bespreken voortdurend kunst.
Waar bekijkt u het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Online bekijken doe ik enkel om dingen te ontdekken. Je moet een werk altijd in het echt zien. Ik ga naar musea en galerijen. Beurzen ga ik in de toekomst meer doen. Daar kan je een leuke reis van maken.
Hoe vaak per jaar koopt u kunst? Koopt u werk in oplage of liefst uniek werk?
Ik koop gemiddeld vier keer jaar een werk. Bijna uitsluitend unieke werken.
En waar koopt u dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Tot nu toe in galerijen en van de kunstenaar zelf. Op een beurs heb ik nog niet gekocht. Veilingen volg ik tot nu toe eigenlijk niet, maar recent zag ik dat werk van grote namen daar aan interessante prijzen kan gaan.
Is het belangrijk dat u en uw partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslist u/jullie?
Ik beslis altijd zelf. Mijn vriend laat me daarin doen. Hij vindt het gelukkig altijd wel een goede keuze.
Je moet altijd kopen wat je mooi vindt. Dat is altijd de basis, een andere is er niet. Toch speelt altijd de hoop mee dat een kunstenaar het goed blijft doen en eventueel verder doorbreekt. In elk geval niet dat hij/zij er snel mee ophoudt.
Als je werk wilt aankopen van een kunstenaar die al een aantal jaren meedraait dan kijk ik toch eens of er al internationale vertegenwoordiging is, of er verschillende projecten lopen, luister ik naar wat andere mensen ervan vinden. Niet dat het noodzakelijk de aankoop zal bepalen als ik een werk mooi vind, maar toch houd je er altijd wel ergens rekening mee.
Bij jonge kunstenaars/studenten heb je die checklist gewoon niet voorhanden. Je kan er niet mee werken. En dat maakt het ook leuker. Je kan je alleen maar impulsief laten gaan.
Is er een galerie waar u een speciale band mee heeft?
Met meerdere galerijen eigenlijk. Het aanbod van kunstenaars in een galerij is natuurlijk in eerste instantie belangrijk. Maar een band ontstaat toch maar als je een fijne persoonlijke click hebt met de galerijhouder. Dat heb ik met Sofie & Jason van Sofie Van de Velde/PLUS-ONE, Bart & Geoffrey van Base-Alpha en Brecht & Yoeri van Callewaert Vanlangendonck.
Als u een onbeperkt budget had, van wie zou u dan een werk aankopen?
Met een onbeperkt budget zou ik waarschijnlijk iets kopen van een oude meester uit de Italiaanse Renaissance, bij voorkeur ‘Het huwelijk van de Maagd Maria’ van Rafaël, een werk uit 1504, dat zich nu in de collectie van de Pinacoteca di Brera in Milaan bevindt. Maar ik gok dat ze niet willen verkopen.
Wie zijn uw favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Het werk van Bendt Eyckermans viel me meteen op toen hij nog op de academie zat. Bendt schildert jonge mensen van vandaag. Figuren lijken in gedachten verzonken, zijn verstild en alleen. Er zit een soort van bevreemding en melancholie in zijn werk. Figuren zijn vaak deels buiten beeld afgebeeld. De manier waarop het licht valt in de doeken is ronduit verbluffend. Heel sterk, zowel technisch als naar thematiek. Een nieuwe meester.
Denie Put deelt zijn atelier met Bendt. Prachtig abstract werk, dat met niets vergelijkbaar is. Organisch en buitenaards. Een zeer sterke eigen taal vol vorm en kleur, met internationaal potentieel.
Pieter Jennes is de nieuwe Ensor. Maskers, clowns, dansende figuren met elastieken benen, muzikanten. Grote composities met veel figuren en hoofden en vol beweging. Prachtige achtergronden. In deze werken gebeurt zo veel dat je telkens opnieuw nieuwe dingen ontdekt. Ik heb Pieter & Dorien beter leren kennen op een super kunstreis in Kaapstad. Zijn vriendin Dorien is mijn opticienne.
Laurens Legiers sprong er voor mij uit op de afstudeershow van de academie. Dromerige, monochrome en surrealistische landschappen in een zacht licht. Kreeften in een bos, zeesterren op een rots, zinkende schepen. De menselijke figuur is altijd afwezig. Deze jonge schilder is telkens technisch beter geworden, als je even je ogen dichtdoet en weer opent. Enorme evolutie.
Shirley Villavicencio Pizango maakt prachtige portretten. Iedereen ziet er een beetje donkerder uit dan ze in werkelijkheid zijn. Figuren en decors die doen denken aan Matisse en Gauguin. Zeer sympathieke kunstenares. Leren kennen op afstudeershow van het HISK.
Jef Meyer maakt schilderijen in beton. Minimalisme met vaak zachte tinten van blauw, roze, geel. Het is werk dat je eerder geïsoleerd zou plaatsen, maar bij mij hangt het in een Wunderwall en werkt het perfect samen met andere werken. Ik word er vrolijk van.
Gallery Viewer en De Morgen zijn in maart 2021 mediapartners geworden. De samenwerking bestaat uit een uitwisseling van content.