Eind januari was hij ineens wereldberoemd, de 38-jarige Ghanese kunstenaar Raphael Adjetey Adjei Mayne. Hij had uit bewondering voor Amanda Gorman - en haar hoopvolle voordracht van ‘The Hill We Climb’ tijdens de inauguratie van Joe Biden - een portret van haar gemaakt, dat door de Britse galeriehouder en activist Amar Singh werd aangekocht. Singh doneerde het werk vervolgens aan de prestigieuze universiteit waar Gorman, net als hijzelf, gestudeerd had: Harvard. Singh: "Dit werk hoort in een instituut: het is een viering van vrouwen, een viering van zwarte vrouwen, een viering van hoop.”
Mayne: “Het was echt gekte! Ik ging slapen en toen ik wakker werd, waren de positieve berichten niet bij te houden. Sindsdien ben ik blijkbaar wereldberoemd. Van Azië tot in Amerika verschijnen er artikelen over mijn werk. Je hoort me niet klagen, elke kunstenaar droomt van succes!”
Tot en met 25 april is zijn werk te zien in een solotentoonstelling in Geukens & De Vil. De Antwerpse galerie had het bijzondere werk van de kunstenaar al veel eerder ontdekt: begin 2020, via social media. Toen ze er achter kwamen dat de kunstenaar in Keulen woonde zijn ze meteen op atelierbezoek gegaan. Mayne was in 2013 namelijk voor de liefde naar Duitsland verhuisd. Yasmine Geukens: “Toen zijn portret van Amanda Gorman viraal ging, en een paar dagen later dat van vicepresidente Kamala Harris, werden we overrompeld. Topverzamelaars uit de hele wereld verdrongen elkaar. Alles is intussen verkocht. We hebben een wachtlijst aangelegd voor de toekomst.”
Het werk van Raphael Adjetey Adjei Mayne spreekt misschien zo tot de verbeelding omdat het op een nieuwe manier vorm geeft aan het vieren van de zwarte identiteit. Dat wordt gereflecteerd in de titel van de tentoonstelling: ‘The Joy of My Skin’. Zijn schilderijen tonen alledaagse portretten van jonge zwarte mensen, tegen een felle achtergrond. Het zijn soms jeugdherinneringen, soms fictieve gebeurtenissen met een element van sociale kritiek. Voor sommige van zijn werken maakt hij gebruik van stoffen, die een belangrijke rol spelen binnen de Ghanese cultuur. Daarnaast is het opvallend dat zijn werken niet worden ingelijst, omdat ze volgens Mayne vrij moeten zijn. Maar het meest in het oog springende element in zijn werk is dat alle definiërende kenmerken van zijn hoofdpersonen, zoals ogen lippen en neus, lijken te zijn overschilderd. De kunstenaar hoopt dat de kijker daardoor op zoek gaat naar een diepere betekenis.
Mayne: “Ik schilder portretten zonder zichtbare kenmerken zoals ogen of een mond. Ik wil het niet hebben over specifieke individuen, maar over een generatie. Zo uit ik mijn blackness als zwarte kunstenaar in Europa, en voorheen in Afrika. Het is een kleur die gepaard gaat met veel levensvreugde en die wil ik vieren, liever dan het te hebben over het geweld dat gebruikt wordt tegen zwarte mensen – zwarte mensen die omwille van hun huidskleur door velen als vijand beschouwd worden.” Mayne definieert het vieren van zijn zwarte identiteit dan ook als een radicaal en effectief wapen tegen onderdrukking, zeker in een tijd waarin de nadruk in de media vaak ligt op geweld. Tegelijkertijd is zijn geëngageerde werk ook gelinkt aan Black Lives Matter. Zo maakte Mayne ook een krachtig portret van George Floyd, kort nadat hij vermoord werd. Met het werk ‘Has To Stop’ haalt hij geld op voor de familie van Floyd.