20 may 2025, Flor Linckens
Daniele Galliano: het individu in meervoud
In Livingstone Gallery in Den Haag laat de Italiaanse kunstenaar Daniele Galliano zien hoe hij de wereld tegemoet treedt: observerend, empathisch en met een fascinatie voor menselijk gedrag in al zijn complexiteit. Zijn schilderijen bewegen zich tussen figuratie en abstractie, die de kunstenaar niet als tegenpolen beschouwt, maar als krachten die elkaar versterken. De werken van Galliano worden getekend door een narratieve fragmentatie en een visuele poëzie. De tentoonstelling is nog te zien tot en met 14 juni 2025.
De tentoonstelling roept de sfeer op van een melancholische zwerftocht, door stedelijke en natuurlijke landschappen, maar ook door de diepere lagen van het menselijk bewustzijn. Galliano toont ons figuren die soms nog maar vaag herkenbaar zijn: gezichten waarvan de trekken zijn uitgeveegd, lichamen die lijken op te lossen in hun omgeving. In de serie ‘Empty Head’, waarvan twee panelen zijn opgenomen in de tentoonstelling, lijken de geportretteerden hun identiteit te zijn kwijtgeraakt. Hun ogen zijn leeg of uitgehold, hun blik ongrijpbaar. Galliano maakt hiermee voelbaar hoe mensen in de moderne samenleving soms verworden tot anonieme lege hulzen in een publieke ruimte. Zijn portretten maken voelbaar hoe fragiel en vluchtig identiteit kan zijn. Ze tonen hoe een gezicht, het symbool van iemands aanwezigheid, kan desintegreren, zonder dat de mens zelf verdwijnt. Maar de warme en tastbare penseelstreken verraden dat deze figuren ooit iemand waren — en zijn.
Opvallend in Galliano’s praktijk is de manier waarop hij groepen visualiseert. Al sinds de jaren negentig onderzoekt hij de dynamiek van massa’s. Het collectief is bij hem nooit amorf, maar opgebouwd uit individuen, met hun eigen fysieke en emotionele aanwezigheid. Niet als abstracte menigte, maar als mensen die samenkomen rond een gedeelde ervaring — en in het beste geval, onderdeel zijn van een groter geheel. Van raves en processies tot sportclubs, demonstraties of vluchtelingenkampen: telkens onderzoekt de kunstenaar hoe mensen zich tot elkaar verhouden en hoe we onze identiteit bewaren in een groter geheel. Want Galliano toont ook hoe sociale structuren (religie, politiek, economie) grip proberen te krijgen op het individu. Zijn schilderijen laten zich lezen als momentopnames van een wereld waarin mensen elkaar voortdurend raken en opzoeken, verdwijnen of juist proberen zichtbaar te blijven.
Daarnaast heeft Galliano ook oog voor het kleine, het intieme. Twee mensen die in slaap zijn gevallen in de metro. Een bokser in een donkere gym. Een opa en kleinzoon voor hun huis, de een met een sigaret, de ander verdiept in zijn telefoon. Ieder in zijn eigen wereld, maar toch in elkaars nabijheid. In een ander werk zien we iemand die zijn auto even heeft stilgezet aan de rand van het bos; een beeld dat zo uit een film lijkt te komen. De man lijkt deel uit te maken van een groter verhaal, waarvan wij slechts één frame te zien krijgen. Het zijn alledaagse scènes, terloops vastgelegd, maar geladen met spanning. Soms is er slechts een suggestie van menselijke aanwezigheid, zoals in het schilderij van een trailerpark. We zien hier alleen fragmenten van mensen: een romp, twee armen en een hoofd, sporen van leven in de vorm van wasgoed en graffiti. Galliano vraagt de kijker niet om te begrijpen, maar om te voelen, om de aanwezigheid van anderen te herkennen.
De schilderijen van Galliano zijn warm, levendig en rijk aan kleur. Visueel en inhoudelijk laat de kunstenaar zich onder meer inspireren door fotografie, cinema, cartoons, literatuur, muziek en de kunstgeschiedenis. Vaak begint het werk als een snelle schets of foto, om vervolgens, vanuit een zwarte monochrome ondergrond, laag voor laag opgebouwd te worden tot een schilderij waarin het maakproces zichtbaar blijft.
Daniele Galliano werd in 1961 geboren in Pinerolo in Italië. Hij leerde zichzelf schilderen en begon zijn carrière in de jaren negentig in Turijn, waar hij nog altijd woont en werkt. Zijn werk werd al vroeg opgemerkt en was sindsdien wereldwijd te zien, onder meer op de 53e Biënnale van Venetië, de negende Biënnale van Havana en in 2016 tijdens de derde editie van de Kochi-Muziris Biënnale in Kerala in India. Hij exposeerde zijn werk onder andere in New York, Rome en Salzburg en is vertegenwoordigd in toonaangevende collecties, waaronder die van GAM (Turijn), MART (Trento en Rovereto), Galleria Nazionale d’Arte Moderna (Rome) en de Unicredit Private Banking Collection in Milaan.
