17 december 2024, Flor Linckens
Laatste kans: Everything Shakes in Upstream Gallery
Tot en met 21 december 2024 is in Upstream Gallery in Amsterdam de solotentoonstelling ‘Everything Shakes’ van de Brits-Nederlandse kunstenaar David Haines te zien. In een tijd van instabiliteit en chaos onderzoekt Haines de spanning tussen het persoonlijke en het politieke, het materiële en het efemere, en nodigt hij de kijker uit om de onzekerheid van ons hedendaagse bestaan te omarmen.
Haines staat bekend om zijn technische virtuositeit en veelzijdige praktijk, waarin hij traditionele en hedendaagse beeldvorming verkent. Zijn oeuvre omvat hyperrealistische potloodtekeningen, schilderijen, sculpturen en video’s die thema’s als identiteit, instabiliteit en digitale cultuur onderzoeken. Hij laat zich daarbij inspireren door onderwerpen als (homo)erotica, de overdaad aan beelden uit massamedia, fetisjisme, (jonge) mannelijkheid, wreedheid (waaronder conversion therapy binnen Evangelische kerken in de VS), straatcultuur, consumentisme, mythologie, online subculturen en de manieren waarop we onszelf online gedragen en profileren.
Centraal in deze tentoonstelling staat een reeks die bestaat uit 400 met porselein gegoten pillenstrips. Deze werken, geïnspireerd door Haines’ persoonlijke ervaringen met mantelzorg, verbeelden zowel zijn eigen afhankelijkheid van medicatie als die van zijn moeder, en vormen zo een dubbelportret van zorg en kwetsbaarheid. De kunstenaar was gefascineerd door de geometrische eenvoud van de strips, terwijl de historische zeldzaamheid van porselein verwijst naar de pandemieperiode, toen zelfs alledaagse medicijnen tijdelijk schaars werden. Subtiele imperfecties – scheuren, vouwen en deuken – in de gipsafgietsels benadrukken de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam en verlenen een zekere eeuwigheid aan wat doorgaans wordt weggegooid. Haines legt de pilstrips ook vast in een reeks hyperrealistische potloodtekeningen.
Naast deze sculpturale werken en werken op papier onderzoekt Haines in een reeks donkere schilderijen hoe digitale reflecties ons begrip van beeld, ruimte en identiteit beïnvloeden. Figuurlijk, maar ook letterlijk: de donkere reflecties van onze digitale apparaten. Zo presenteert hij monochrome bloemstillevens — een verwijzing naar ons problematische handelsverleden — waarvan de ware vorm zich slechts langzaam prijsgeeft. Een tekening van de Michelangelo-kamer in het Poesjkinmuseum in Moskou bekritiseert het wrange contrast tussen Michelangelo’s semi-homo-erotische kunst en het anti-LGBTQAI+ beleid van het land. In ‘Composition (Demeter of Knidos in the British Museum)’ lijkt het klassieke en statische standbeeld van de Griekse godin Demeter te vibreren in een gefragmenteerde vorm. Deze visuele instabiliteit roept niet alleen vragen op over de repatriëring van museumstukken, maar reflecteert ook op hedendaagse zorgen over de kwetsbaarheid van de natuur en de menselijke rol daarin.
David Haines werd in 1969 geboren in Nottingham en studeerde aan de Camberwell School of Art in Londen, gevolgd door een residentieprogramma aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 2012 ontving hij de Jeanne Oosting Prijs. Het werk van Haines was te zien in het Stedelijk Museum, Turner Contemporary, The British Museum, Fruitmarket Gallery, The National Museum of Contemporary Art in Athene, Eye Filmmuseum, het Centraal Museum, de Kunsthal, op Art Basel en tijdens IDFA en de 11e Istanbul Biënnale. Zijn werk is daarnaast onder meer opgenomen in de collecties van het British Museum, het Teylers Museum, de Zabludowicz Collection, Clifford Chance, KRC/ Chadha Foundation, Andaz Hotel/The Mind’s Eye Collection en de persoonlijke collecties van Takashi Murakami en Adriaan van Dis.
