29 august 2024, Flor Linckens
Preview Unseen: Genomineerden voor de Meijburg Art Commission 2024: 2/5 Anna Fabricius
Sinds 2015 presenteren Meijburg & Co en Unseen met trots de Meijburg Art Commission. Elk jaar worden kunstenaars die werk tonen op Unseen uitgenodigd om werk in te zenden dat aansluit bij een specifiek thema. Uit deze inzendingen wordt een shortlist van vijf kunstenaars samengesteld. Hun werk wordt tentoongesteld in de Meijburg Lounge op Unseen, waar ook de winnaar bekend wordt gemaakt. Deze winnaar ontvangt een aanmoedigingsprijs van €5.000,- en het winnende kunstwerk wordt opgenomen in de kunstcollectie van Meijburg & Co.
Het thema van de Meijburg Art Commission 2024 is ‘Welvaart’. De economische definitie van welvaart is "een succesvolle, bloeiende of voorspoedige toestand, met name in financiële zin.” De ecologische definitie daarentegen beschrijft welvaart als "de mate waarin een soort gedijt onder bepaalde omstandigheden". In de afgelopen jaren zijn deze twee uiteenlopende perspectieven meer fluïde geworden wanneer we nadenken over ons persoonlijke welzijn en dat van onze samenleving. Wat betekent het om als mens te floreren, zowel individueel als op maatschappij niveau? Gaat het dan alleen om financiële zekerheid, of moeten we ook andere factoren meewegen, zoals tijd voor onszelf en voor elkaar, het milieu en cultuur, om op die manier echt te kunnen bloeien?
De vijf genomineerde kunstenaars voor de Meijburg Art Commission 2024 zijn: Anna Fabricius (TOBE Gallery), Klaas Kloosterboer (Ellen de Bruijne Projects), Lee-Ann Olwage (The Bridge Gallery), Melissa Schriek (Hama Gallery) en Gilleam Trapenberg (Galerie Ron Mandos).
Anna Fabricius verdiept zich in haar werk in de concepten ‘groep’ en ‘gemeenschap’: hoe worden deze sociale structuren gevormd, en welke rol speelt het individu binnen een collectief? Fabricius benadert deze fenomenen op een veelzijdige manier, waarbij ze onder andere atleten, huisvrouwen, brandweerlieden en arbeiders vastlegt in hun dagelijkse werkomgeving. In eerdere werken onthulde ze subtiel de dynamiek binnen deze groepen door middel van geïmproviseerde spelletjes en ensceneringen, door hen uit hun gebruikelijke context te halen of hen juist liet doen alsof. Door deze kleine ingrepen worden ook individuele verschillen zichtbaar, die de spanningen tussen het collectief en het individu blootleggen. Met deze benadering nodigt Fabricius de toeschouwer uit om na te denken over de manieren waarop sociale rollen en verwachtingen worden gevormd en in stand worden gehouden. Ze zet ons aan tot reflectie op de aard van menselijke interactie en de vaak onzichtbare krachten die gemeenschappen vormgeven. Haar werk vormt een krachtig pleidooi voor de erkenning van het individu binnen het collectief en de waarde van de subtiele, maar belangrijke, verschillen die ons menselijk maken.
Fabricius’ praktijk, die onder meer fotografie, video, mixed media en teksten omvat, richt zich op de maatschappelijke rol van een activiteit die een groot deel van ons leven vult: arbeid. Ze onderzoekt hoe werk invloed uitoefent op zowel onze cultuur (in bredere zin) als onze persoonlijkheid (in smallere zin), met een bijzondere aandacht voor de vaak onzichtbare bijdragen van migrantenarbeiders. Deze arbeiders zijn van essentieel belang voor het functioneren van de moderne samenleving, maar worden zelden erkend. Als maatschappij hebben we bovendien een vertekend en gefragmenteerd beeld van deze groep.
Voor haar serie ‘Home is where work is’, die haar een nominatie voor de Meijburg Art Commission 2024 opleverde, keek Fabricius een jaar lang naar de sociale relaties van transnationale gezinnen uit Azië: families waarvan de leden verspreid zijn over verschillende landen. Vaak werken en wonen een of meerdere familieleden dan in een ander land, meestal om economische redenen en als investering in de toekomst van de thuisblijvers. Maar deze mensen ondersteunen niet alleen hun eigen gezinnen, maar ook de samenlevingen waarin ze werken. Ondanks hun grote persoonlijke offers en de zorg die ze bieden blijven ze vaak onzichtbaar en ondergewaardeerd in hun nieuwe omgeving. Hun werk is echter cruciaal voor het in stand houden van sociale structuren en het dagelijkse leven. Fabricius legt deze mensen niet vast op een documentaire manier, maar creëert geënsceneerde scenario’s waarin ze hun emoties, verantwoordelijkheden en familiebanden tot uitdrukking kunnen brengen. Deze scenario's zijn visuele reacties op de selfies die door werknemers naar hun families worden gestuurd, en weerspiegelen de diepe emotionele banden en de complexe dynamiek van zorg en communicatie binnen deze transnationale families.De reeks wordt vergezeld door een 20 minuten durende video waarin de geportretteerden hun dromen en (bredere) opvattingen over welvaart delen.
Fabricius werd genomineerd voor de Meijburg Art Commission 2024 vanwege haar kritische verkenning van de onzichtbare arbeid die de basis vormt van onze mondiale economische welvaart, en de spanningen die ontstaan binnen het geglobaliseerde en kapitalistische systeem. Haar werk belicht de fluïde en multidimensionale aspecten van welvaart en toont aan dat de welvaart van een kleine groep mensen vaak ten koste gaat van de welvaart van een grotere groep. Ze benadrukt daarmee het belang van een bredere definitie van welvaart, die niet alleen financieel, maar ook sociaal en ethisch gedreven is.
Anna Fabricius werd in 1980 geboren in Boedapest. In 2015 behaalde ze daar haar doctoraat aan de Moholy-Nagy Universiteit van Kunst en Design, waar ze ook lesgeeft aan een nieuwe generatie kunstenaars. Haar werk is onder andere tentoongesteld in het Ludwig Museum, het Robert Capa Contemporary Photography Center, MODEM Center for Contemporary Art, de Hungarian National Gallery en het Kassák Museum in Boedapest. De kunstenaar rondde daarnaast verschillende residentieprogramma’s af in Wenen, New York en Taipei.
