Miloushka Bokma presenteert de reeks 'Sense of the Damaged', die is gekoppeld aan een gelijknamig videowerk dat in maart nog te zien was in Eye als onderdeel van Cinedans. Deze serie, geïnspireerd door persfoto's van vluchtelingen, duikt in het complexe fenomeen van hedendaagse desensitisatie: de manieren waarop een onophoudelijke stroom van intense nieuwsberichten, vaak vergezeld door aangrijpende beelden, geleidelijk onze gevoeligheid voor de pijnlijke realiteit vermindert. Deze realiteit is vaak doordrenkt van rouw en verlies, maar weerspiegelt tegelijkertijd ook de weerbaarheid van de mens. Soms levert dit lichtelijk absurde beelden op. Bokma richt zich in het bijzonder op de lichaamstaal en gezichtsexpressies van haar personages en onderzoekt hoe zij zich verhouden tot hun omgeving. Ze is geïnteresseerd in de niet direct zichtbare lagen. Vaak gaat er een zorgvuldige planning aan vooraf aan het schietproces, maar ze omarmt ook een zekere mate van toeval. Als kijker ben je meteen
invested in het narratief: wat is hier gebeurd of wat staat hier te gebeuren? En hoe verhoudt het zich tot het beeld waar het op is geïnspireerd?
Bokma studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en toonde haar werk onder andere in het Houston Center for Photography, de Gallery of Photography Dublin, het Fries Museum, SOHO Century Plaza in Shanghai en tijdens het 7th Cairo Video Festival.
Andrea Rádai, Black White Colour I, diptych, 2021, O-68
De olieverfwerken van Andrea Rádai kenmerken zich door een intrigerende spanning, vaak aangedreven door incomplete verhalen en tegenstrijdige emoties. Rádai haalt haar inspiratie voornamelijk uit gevonden materiaal, van filmfragmenten en nieuwsbeelden tot foto’s en persoonlijke gebeurtenissen. Ze omschrijft zichzelf als een voyeur, maar niet op een vrijblijvende manier. Rádai: "De 'gaze' is geen neutraal registratiemiddel. Het roept vragen op over morele verantwoordelijkheid. Er ligt macht in het kijken, net zoals er macht schuilt in het kunnen wegkijken.” De kunstenaar verzint doorgaans een uitgebreide backstory bij dat wat ze observeert. Het resulterende schilderij bevindt zich daardoor ergens tussen het oorspronkelijke beeld en het specifieke gevoel dat Rádai eraan toevoegt, waardoor een geheel nieuwe context ontstaat. Ze moedigt de kijker aan om hun fantasie de vrije loop te laten. De kunstenaar verkiest daarbij een traag medium in een tijdperk waarin beelden elkaar snel opvolgen. Soms komen er specifieke thema’s naar voren in haar werk. Zo onderzocht ze vakantiefoto’s van de familie Duinmeijer, waar een tragisch familiedrama achter schuilt: hun (Zwarte) zoon Kerwin werd in 1983 vermoord door een skinhead. Rádai werd geraakt door zijn verhaal en gebruikte de vakantiefoto's onder meer om de complexiteit rond machtsdynamieken en sociaal-economische ongelijkheden bloot te leggen.
Rádai voltooide een opleiding aan de Magyar Képzőművészeti Főiskola in Boedapest, waarna ze verder studeerde aan de Kunstacademie Minerva in Groningen en de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts in Parijs.
