04 march 2024, Wouter van den Eijkel
Het atelier van... Telmo Pieper
Telmo Pieper staat hoog op de denkbeeldige lijst van bekende kunstenaars die niemand kent. De afgelopen tien jaar vergaarde hij als helft van het duo Telmo Miel internationaal faam met huizenhoge hyperrealistische muurschilderingen. Ook in Nederland kan je hun werk in het wild tegenkomen, denk aan Feis Forever en PowWow in thuishaven Rotterdam of Glove stories in Heerlen.
Voor Entangled, Piepers eerste solotentoonstelling in zijn eentje, maakte hij 11 schilderwerken en een sculptuur. “De werken gaan over de positieve en negatieve vertalingen van ‘entanglement’ In de knoop zitten met je zelf of verweven zijn met de ander.”
Entangled is nog tot en met 7 april te zien bij Galerie Untitled in Rotterdam.
Waar is je atelier en hoe ziet het eruit?
Mijn atelier is in Rotterdam Noord. Het zit in een oud schoolgebouw van SKAR. Mijn ruimte is een mooi hoog oud klaslokaal, met grote ramen. Perfect voor mijn schilderwerk. (Koningsveldestraat 14)
Voorheen werkte je vooral op locatie. Is het wennen om dag na dag te werken in een studio?
Ik werk nog steeds op locatie aan muurschilderingen, maar dat is vooral vanaf het voorjaar tot en met zomer/begin herfst. Het is buitenwerk, dus daar heb je wel een beetje goed weer voor nodig. Tussendoor werk ik ook in de studio, maar vooral als alle buitenprojecten erop zitten vind ik het heerlijk om daarna weer maanden in de studio te zitten en nieuwe ideeën uit te werken. Het is fijne afwisseling en combinatie om met lekker weer veel buiten te werken en in de herfst/winter weer non-stop de studio in te duiken.
Hoe ziet een typische dag in je studio eruit? Heb je routines: staat er muziek aan of juist niet, ontvang je bezoek of ben je liever alleen als je werkt.
Ik begin de dag in de studio meestal gewoon met een bakkie en dan ga ik op mijn gemak kijken wat ik moet en wil doen die dag. Het ligt wel aan de fase van een werk waar ik in zit hoe het is.
In het begin van het schilderwerk of tijdens het maken van ideeën en ontwerpen komt er bezoek en spreek ik ook af en staat er muziek aan of luister ik podcasts. Dan sta ik open voor elke vorm van inspiratie of soms juist afleiding van alle ideeën die langs komen.
Maar in de fase van het detailwerk en het afmaken van schilderijen, werk ik in opperste concentratie en ben ik graag alleen. Er staat soms muziek aan, maar het heeft weinig zin, die hoor ik vaak niet eens als ik echt geconcentreerd bezig ben. Ook zet ik vaak mijn telefoon uit of op stil tijdens het detailwerk.
Je bent al tien jaar lang actief als duo, samen met Miel Krutzmann. Entangled, de show bij Untitled is je eerste solotentoonstelling. Wat is het grootste verschil tussen werken als duo en solo?
Het verschil is vooral dat je helemaal vrij spel hebt om te doen en laten wat je wilt. Voorheen was dat ook wel met (solo) duoshow’s. We maakten eigen werken, tegelijk ben je ook bezig om naar elkaar toe te werken en alles op elkaar af te stemmen.
Entangled bestaat uit 11 werken en een sculptuur. We zien mensen die in elkaar vervlochten zijn – het is zoeken naar waar het ene lichaam begint en het andere ophoudt. Wat is het idee daarachter?
Entangled, in de knoop zitten met of verweven zijn in een actie of beweging. De werken gaan over de positieve en negatieve vertalingen van ‘entanglement’ In de knoop zitten met je zelf of verweven zijn met de ander.
Het sculptuurontwerp komt uit de corona-tijd. ‘Place of my own’ staat voor de tweestrijd die bij mij ontstond door meer afgezonderd en op je zelf aangewezen te zijn, wat ik best fijn vond, maar daarnaast juist heel erg het gemis van sociale drukte en afleiding.
Je werk is technisch gezien waanzinnig knap. Welk schilderij was het lastigste om te maken en waarom?
Het technische deel is na zo veel jaar schilderen niet erg lastig meer. Elk jaar probeer je wel weer een stap beter te worden dan het vorige jaar. Maar het heeft vooral met tijd te maken. Het lastigste schilderij van deze show was grootste schilderij, ‘untying knots’ 200x300cm Het is het grootste doek wat ik tot nu toe met olieverf gedaan heb. Kleur is bij mijn werk erg belangrijk, daar komt bij zo’n formaat doek bij dat het veel tijd om keer op keer precies de juiste kleuren te krijgen.
Voor de meeste mensen is realistisch tekenen al lastig, maar jij schildert in fotorealistische stijl. Dat is nog een stapje lastiger. Weet je nog wanneer je dit voor het eerst kon?
Realistisch tekenen was al iets van de middelbare school, maar het schilderen ontstond rond mijn 17e toen ik op de Willem de Kooning academie begon en Miel leerde kennen. Hij zat al in de graffiti en ik ging mee naar buiten om te leren werken met spuitbus en muren te schilderen. Geïnspireerd door oude meesters toen heel veel gefocust op het leren van realistisch schilderen.
Er zit ook een sculptuur in deze show. Is dat iets nieuws en ben je van plan in de toekomst nog meer sculpturen te maken?
Ja, het was al een lange tijd iets wat ik graag wilde doen, maar niet aan toe was gekomen.Je hebt extra tijd en geld nodig om met zoiets nieuws te experimenteren. Maar ik ben zeker van plan om hier meer mee te doen en verder te experimenteren met 3d werk.
Als ik je carte blanche zou geven, aan welk project zou je dan meteen beginnen?
Een huizenhoog sculptuur. Na veel grote doeken en muurschilderingen zou ik graag een groot object willen maken, zeker nu ik de smaak te pakken heb van 3d werk.
Waar werk je op dit moment aan?
De nieuwe show is net klaar en geopend. Mijn studio is nu opeens weer best leeg, maar een zooitje. Dus ik ga eerst weer even goed opruimen om weer fris aan nieuwe dingen te beginnen Er zijn tal van ideeën en dingen die de show niet hebben gehaald. Die zal ik allemaal even op een rijtje moeten zetten en kijken waar ik als eerste mee verder wil. Ook gaan binnenkort de buitenprojecten beginnen, dus daar zijn ook ontwerpen en voorbereidingen voor nodig.
