Op vrijdag 8 en zaterdag 9 september vindt de Opening van het Galerieseizoen 2023 plaats in Amsterdam, ondersteund door GalleryViewer en Amsterdam Art. Ook dit jaar kun je je weer oriënteren met behulp van een online catalogus, een plattegrond en rondleidingen door de stad. De rondleidingen worden georganiseerd door Amsterdam Art en starten dit jaar in de galeries. De deelnemende galeries hanteren verruimde openingstijden en zullen op vrijdagavond 8 september geopend zijn van 17.00 tot 21.00 en op zaterdag 9 september van 12.00 tot 18.00 uur.
Hieronder lichten we alvast een aantal bijzondere werken uit die tijdens dit weekend te zien zullen zijn.
Simone Hoàng in Galerie Fontana
Simone Hoàng onderzoekt in haar praktijk de technische aspecten van fotografie en ontdekt daarbij niet zelden een politieke en sociale lading. In haar nieuwste serie heroverweegt ze het traditionele gebruik van chroma key blauw en groen, ook wel bekend als greenscreen of bluescreen. Deze techniek wordt in de film- en televisiewereld gebruikt om specifieke kleuren in het beeld te isoleren en te vervangen (bijvoorbeeld door CGI) zonder dat dit invloed heeft op de andere kleuren in het beeld. De reden dat groen en blauw het meest worden gebruikt is dat deze kleuren het minst voorkomen in huidtinten, waardoor er minder kans is op interferentie met de acteurs op het scherm. Hoàng gaat in deze serie dieper in op het idee van 'achtergrond' en technologie. Ze onderzoekt hoe iemand een persoonlijke relatie kan hebben met achtergronden, bijvoorbeeld de achtergrondfoto op je telefoon, terwijl er tegelijkertijd een bepaalde dissociatie ontstaat met het onderwerp.
Juliette de Graaf in Josilda da Conceição Gallery
Suffragettewit is een kleur die al ruim 100 jaar wordt ingezet als protestkleur — de Amerikaanse politicus Alexandria Ocasio-Cortez droeg de kleur niet voor niets toen ze werd beëdigd in 2019. Tijdens de eerste feministische golf, die in het westen plaatsvond tijdens de 19e en het begin van de 20e eeuw, werd de kleur gekozen als statement in de strijd voor het vrouwenstemrecht. De kleur werd (in combinatie met paars) gekozen omdat witte stof relatief betaalbaar was en daarmee bijdroeg aan inclusie. Overigens niet onbelangrijk om op te merken dat de eerste golf op meerdere manieren erg wit was: de bijdragen van vrouwen van kleur die meestreden werden niet zelden gemarginaliseerd en over het hoofd gezien. De Nederlandse kunstenaar Juliette de Graaf onderzoekt in haar werk onder meer collectieve herinneringen, en hoe die constant onderhevig zijn aan verandering — denk maar aan de manieren waarop vrouwen nu langzaam worden teruggeschreven in de kunstgeschiedenis. De Graaf heeft zelf ook een achtergrond als kunsthistoricus en haar materiaalgebruik is niet zelden symbolisch.
Dora García in Ellen de Bruijne PROJECTS
Ellen de Bruijne PROJECTS presenteert een nieuwe solotentoonstelling van Dora García. Het werk van de multidisciplinaire Spaanse kunstenaar is gebaseerd op uitvoerig documentair onderzoek en gaat onder andere in op de geschiedenis van het irrationele en het onderbewuste. ‘Revolution, fulfill your promise!’ is een project dat zich concentreert op het erfgoed van Alexandra Kollontai (1872-1952), een activistische en Marxistische auteur uit de vroege 20e eeuw. García gaat daarin dieper in op Kollontai's ideeën en hun invloed op het hedendaagse feminisme.
John M Armleder in Galerie van Gelder
De Zwitserse performancekunstenaar, schilder en beeldhouwer John M Armleder is bekend vanwege zijn eclectische en speelse werken die kunst en design samenbrengen. Hij maakt in zijn praktijk, die verbonden is met de Fluxusbeweging, ook gebruik van found objects (gevonden voorwerpen) om daarmee nadruk te leggen op toeval en willekeurigheid en tegelijkertijd vragen te stellen over de waarde van kunst en het onderscheid tussen kunst en alledaagse objecten. De laatste tijd verlegde hij de grenzen door zelf ontwerpen te maken voor edities voor Wallpapers by Artists, Puma en, in het geval van deze paraplu, voor We Do Not Work Alone.
Jarik Jongman in GoMulan Gallery
De Nederlandse kunstenaar Jarik Jongman schildert postapocalyptische gebouwen die volledig lijken te zijn overgenomen door de natuur. Deze kunstwerken roepen tegelijkertijd een zekere onrust als troost op, met de gedachte dat de natuur zal blijven voortbestaan, lang nadat de laatste mensen verdwenen zullen zijn. Jongman werkte na zijn studie een tijdje als assistent van Anselm Kiefer en toonde zijn werk onder meer tijdens collateral events op de Biënnale van Venetië.