Het werk van Jef Meyer is op dit moment op twee plekken tegelijk te zien in Antwerpen. Naast een duotentoonstelling bij galerie Zeit, is zijn soloshow Galvanic Nightfall nu te zien bij PONTI. Al sinds zijn afstuderen kan Meyers werk op veel aandacht rekenen. Niet in de laatste plaats omdat Meyer het liefst met beton werkt. Een ongebruikelijk materiaal waarin Meyer zijn minimalistische beeldtaal perfect kwijt kan. Galvanic Nightfall is nog tot 1 april te zien bij PONTI en op 24 maart is er een ‘softopening’ met een optreden door Floris Van Hoof. I wouldn’t bet on it bij galerie Zeit is eveneens te zien tot 1 april.
Waar is je atelier?
Mijn atelier is gevestigd in de oude slachthuissite van Antwerpen-Noord. Het fijne aan deze volkse buurt is dat je hier nog veel kleine zelfstandige zaken vindt waarbij ik terecht kan voor de materialen die ik binnen mijn praktijk gebruik.
Het atelier is gevestigd in een oude rubberhandel die ik momenteel aan het verbouwen ben tot een volwaardig atelier en expositieruimte. Dit doe ik helemaal binnen mijn eigen vormentaal met veel betonelementen.
Is het een plek waar je het liefst alleen bent of ontvang je er ook visite?
Vroeger zag ik het atelier als een plaats waar ik alleen met mijn praktijk bezig was, maar recent nodig ik graag andere kunstenaars uit. Zo werkt Sharon Van Overmeiren regelmatig bij mij op atelier. Ik merk dat ik het fijn vind om ideeën uit te wisselen en het creatieproces samen te beleven. Uiteraard is het ook een plaats waar vrienden of geïnteresseerden langskomen en ook met mijn galeristen wissel ik er graag van ideeën over mijn werk uit.
Je werkt het liefst met beton, betekent het ook dat er een of meer betonmolens in je atelier staan of meng je het met de hand?
Ik heb een grote betonmolen die ik eerder gebruik voor installaties of bouwprojecten (de Blikfabriek) maar in het atelier werk ik voornamelijk met handmengers of truwelen omdat ik zo het creatieproces meer kan (bij)sturen.
Hoe kwam je op beton uit en wat sprak je in het bijzonder aan aan dit materiaal?
Ik heb altijd oog gehad voor architectuur met een fascinatie voor het brutalisme, waarin beton natuurlijk prominent aanwezig is. Vandaar dat ik ook met mijn artistieke praktijk snel bij dit materiaal uitkwam.
Je zou denken: beton is beton, maar het materiaal is veel veelzijdiger dan dat. Hoe kwam je daar achter en wat was de grootste verrassing op dat vlak?
Door veel te experimenteren met mallen, droogprocessen en de nabewerking heb ik de veelzijdigheid van het beton leren kennen. Veel is vakmanschap. En toch speelt toeval ook een grote rol. Ik laat mensen graag twijfelen over de materialiteit van mijn werk: is het nu gemaakt met beton, leder of marmer? Ik wil het ruwe van het beton op een schilderkunstige manier weergeven. Het brute als het ware laten overgaan in gevoeligheid en visa versa.
Je hebt op dit moment twee shows in Antwerpen, een bij Ponti en een bij Zeit. Is er een overlap tussen de twee expo’s of zijn ze totaal verschillend?
De expo bij PONTI is een solotentoonstelling, Galvanic Nightfall. Ik toon er werken die gemaakt zijn tijdens de laatste maanden en ik sta artistiek dus volledig achter deze nieuwe werken. Ze zijn eerder donker van kleur en je moet als toeschouwer goed kijken om alle (blauwe) kleurnuances te ervaren. Ook de verandering van je positie als toeschouwer brengt het werk tot leven. De kijker activeert mijn werken als het ware. Bij Zeit toon ik werk in dialoog met andere kunstenaars. Zo toont Zeit abstract werk van Pol Mara waarmee ik een affiniteit voel.
Je werk sluit aan op de minimalistische traditie. Wie zijn je voorbeelden (geweest)?
stanley brouwn, Jef Verheyen, Paul Van Hoeydonck, Anish Kapoor, Erwin Wurm, Jeff Koons, Richard Serra en Guy Vandenbranden zijn persoonlijke favorieten die me tot mijn eigen vormentaal gebracht hebben. Ik heb naast vele van hen geëxposeerd bij Callewaert Vanlangendonck en ben trots dat ik vanuit onze tijd en middelen kan verder bouwen op hun gedane werk.
Is er naast beton nog een materiaal waarin je ooit nog graag zou willen werken?
Ik maak ook blinddrukken en deze werken op papier zie ik als volwaardige werken naast mijn werken in beton. Ik zie deze eerder als ready mades. Verder wil ik me zeker niet beperken tot een medium en ben benieuwd door wat ik nog allemaal geïnspireerd zal raken.
Wat is het grootste misverstand over je werk bij mensen die het voor het eerst zien?
Dat er weinig mogelijkheid zou zijn om te evolueren in mijn materiaalkeuze. Ik blijf experimenteren en voel dat ik steeds meer groei en volwassener wordt in mijn praktijk.
Waar werk je op moment aan?
Ik heb me de laatste maanden heel erg bezig gehouden met mijn expo bij PONTI en Zeit dus momenteel geniet ik vooral van de twee lopende expo’s en neem ik even tijd om te herbronnen en mijn atelier te verbouwen om dan weer volop aan de slag te gaan. In de toekomst wil ik me ook meer richten op sculptuur om die te integreren in bouwprojecten en dus ook in de openbare ruimte.