25 october 2022, Flor Linckens
Jacqueline Peeters: speelse kritiek op de kunstwereld
Afgelopen week en de week ervoor was het weer tijd voor Frieze Week en Paris Art Week, waarin de hele kunstwereld afreist naar respectievelijk Londen en Parijs om te zien wat er leeft binnen de kunstwereld. Er was met name veel buzz rondom de nieuwe beurs Paris+, die dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd door het kolossale Art Basel — overigens ten koste van de FIAC. Vaak fungeren deze machtige kunstbeurzen als een soort microcosmos van de kunstwereld.
Naast de art world darlings van het moment en specifieke trends — bijvoorbeeld werk dat thematisch of in termen van materiaal lijkt op wat er te zien is op de Biënnale van Venetië dit jaar — zien we ook hier en daar een kritische noot van kunstenaars. Vrijwel meteen na binnenkomst word je verwelkomd door Claire Fontaine’s neonwerk ‘Someone is getting rich’. En verderop hangt een iconisch uithangbord van Lily van der Stokker met de tekst ‘Only yelling older women in here, nothing to sell’. Het is tegelijkertijd een wereld waarin veel kunstenaars gedwongen zijn een side gig aan te houden — en vrouwelijke kunstacademiestudenten regelmatig van hun mannelijke docenten horen dat ze het toch niet zullen maken omdat ze kinderen zullen krijgen, een probleem dat mannelijke kunstenaars met kinderen natuurlijk niet zullen tegenkomen.
In Galerie Gerhard Hofland in Amsterdam is tot en met 19 november een tentoonstelling te zien van de Nederlandse kunstenaar Jacqueline Peeters, die met vergelijkbare frustraties te maken kreeg. Ondanks het feit dat ze al vroeg in haar carrière een Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst in de wacht sleepte lukte het haar niet om representatie door een galerie veilig te stellen. Halverwege de jaren negentig verhuisde Peeters naar België, waar ze nog steeds woont, en gingen haar werken een andere, meer conceptuele kant op. Ze schilderde oude doeken over en gaf daar titels aan als ‘Unsold painting no. 5’. Ze schilderde prijslijsten en verwijst naar afmetingen en namen van fictieve galeriehouders. Peeters uit hiermee kritiek op de kunstwereld, op de willekeur en de ongeschreven (economische) wetten die er gelden. Toch zijn de werken eerder ironisch en humoristisch dan sarcastisch bedoeld. Ze vormen in feite het startpunt voor een persoonlijk onderzoek.
Jacqueline Peeters, Unsold painting no.443, 2021, Galerie Gerhard Hofland
Peeters exposeerde haar werk regelmatig in de jaren negentig, maar kon er niet van rondkomen. Na de millenniumwisseling liet ze haar bijbaan als mediaonderzoeker daarom uitgroeien tot haar volledige baan. Vanaf 2017 zocht Peeters opnieuw naar de zingeving die een artistieke carrière kan bieden. Een jaar later begon ze haar werken op Instagram te plaatsen, waar ze toevallig werd ontdekt door galeriehouder Gerhard Hofland. Die presenteert het werk van de 61-jarige kunstenaar nu in een solotentoonstelling, die wordt vergezeld door een catalogus. Daardoor krijg je nu alsnog de kans om haar werk te bekijken.
Peeters studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming Tilburg, gevolgd door een residentie aan Ateliers '63 in (toen nog) Haarlem. Haar werk werd onder meer getoond in het voormalige Museum Fodor en in het Van Abbemuseum, dat twee van haar werken heeft opgenomen in de museumcollectie.
Jacqueline Peeters, Price list Edna Offenbach to Lee Le Gac, 2019, Galerie Gerhard Hofland
