13 may 2022, Wouter van den Eijkel
Voorproefje Art Rotterdam buitenlandse galeries
Volgende week, van 19 tot en met 22 mei, vindt de 23e editie van Art Rotterdam plaats. In en rondom de iconische Van Nelle Fabriek is kunst te zien en te koop bij meer dan 100 nationale en internationale galeries. In dit artikel vind je alvast een voorproefje van wat er tijdens Art Rotterdam te zien is bij de buitenlandse galeries. Bekijk het volledige aanbod in de beurscatalogus.
Real-life Tetris, zo worden de sculpturen van de Zweeds kunstenaar Michael Johansson regelmatig genoemd. Als je een keer een werk van hem hebt gezien, snap je precies waarom. Johansson verzamelt, ordent, stapelt en puzzelt met doorgaans alledaagse tweedehands voorwerpen, die hij doorgaans opduikt op vlooienmarkt. Die voorwerpen, uiteenlopend van oude boeken tot televisietoestellen en alles daartussen, sorteert hij op kleur en om ze samen te brengen in één nieuw object. Crossfade Green is daarop geen uitzondering; de kubus is opgebouwd uit kleine kluisjes en kasboekjes in min of meer dezelfde kleur. Crossfade Black bestaat uit, u raadt het al, dezelfde voorwerpen maar dan in het zwart.
Michael Johansson, Crossfade-green, 2021, The Flat-Massimo Carasi
Barbara Seiler - Michiel Ceulers
Titels en teksten op werken verwijzen bij Michiel Ceulers doorgaans naar gebeurtenissen of songtitels uit de populaire cultuur. Zo geeft Ceulers zijn werk niet alleen diepere betekenis, maar de kijker ook meer interpretatiemogelijkheden. In dit geval verwijst het woord Hilton niet naar de bekende dochter en erfgename van de hotelketen, maar naar de vestiging in Amsterdam. De plek waar John Lennon en Yoko Ono tijdens hun huwelijksreis, op het hoogtepunt van de Vietnamoorlog, aandacht vroegen voor wereldvrede en pacifisme door zes dagen lang in bed te blijven liggen. Door te refereren aan deze historische protestactie, wijst Ceulers ons erop dat vrede niet vanzelfsprekend is en constant onze aandacht behoeft. Om die reden ontstijgt de actie van Lennon en Ono de waan van de dag en is hij altijd actueel.
Michiel Ceulers, Corporate realness / Dream nails (Oh them watermelons), 2022, Barbara Seiler
Galleria Bianconi – Jonas Lund
Een Zweedse kunstenaar, opgeleid in Nederland, vertegenwoordigd door een Italiaanse galerie die te zien is op een Nederlandse beurs. Het had uit de koker van Jonas Lund kunnen komen, want hij heeft interesse in de kunstmarkt en waar zijn werken zich bevinden. Lunds werk draait om de vraag: hoe maak je een succesvol kunstwerk? Hij richt zijn aandacht op machtsverhoudingen binnen de kunstmarkt en gebruikt daarvoor onder meer data-analyses, algoritmes en NFC-tags. Zo zijn de Untitled schilderijen die Bianconi toont opgebouwd uit stijlelementen van schilderijen die het goed deden op veilingen. Lund rustte de schilderijen uit met een aantal NFC (Near Field Communication) tags die bijhouden waar het oog van de kijker blijft rusten, zodat het werk, eenmaal aangekocht, deze voorstelling blijft genereren en dus nooit teleurstelt.
Jonas Lund, Untitled (83_04_27), 2021, Galleria Bianconi
Tatjana Pieters – Fleur De Roeck
Het is lastig om het werk van de jonge Belgische kunstenares Fleur De Roeck goed te omschrijven, al was het maar omdat haar productie bestaat uit tal van formaten en technieken. Zo maakt ze metershoge schilderijen, kleine, ingetogen schetsen, collages en sculpturen uit hout, steen, stukken schors, papier-maché of beton. Ook maakt ze regelmatig installaties waarin verschillende sculpturen, tekeningen en schilderijen zijn opgenomen.
De Roeck groeide op in Zuid-Frankrijk en begon al vroeg met tekenen om vervolgens Grafisch Design te studeren in Antwerpen. Die achtergrond zie je onder meer terug in haar kleurgebruik. De Roeck gebruikt een harmonieus palet met veel wit. Mede daarom kan je haar werk als optimistisch en fantasievol beschrijven. In haar werk is dan ook ruimte voor toeval, dromen, het mystieke en het onderbewuste. Ook keren elementen uit de natuur, architectuur, design en de kunstgeschiedenis terug.
Fleur De Roeck, Across the bridge, 2021, Tatjana Pieters
Het is de eerste keer dat het werk van de Ierse kunstenares Sonia Shiel in Nederland te zien zal zijn. Shiel maakt performances, sculpturen en schilderijen – die laatste twee lopen vaak in elkaar over – waarbij narratieven centraal staan. Zo maakte ze in 2015 een serie werken die elk waren voorzien van een gedicht. In ArtForum werd de werking van die gedichten passend omschreven als “allusive, yet ultimately obscure”. Dat gold ook voor de serie die Shiel vorig jaar toonde een serie waarbij iedere titel begon When we remember… alsof het een aanwijzing voor een scene uit een boek of toneelstuk, maar die verder niet uitgewerkt is. Shiel is dan ook geen kunstenaar die alles tot in detail voor de kijker bepaalt, maar een aanzet geeft tot een mogelijk scenario en de kijker laat speculeren over het vervolg.
Sonia Shiel, A place for birds, 2022, Kevin Kavanagh
