Sarah Ksieska is geïnteresseerd in geloofsstructuren, geconstrueerde mediaverhalen en de informatiestroom waar we dagelijks mee geconfronteerd worden. Ze volgt zowel inhoudelijk als qua materiaalgebruik geen regels en gebruikt verschillende bronnen in de lijn van low art en camp. Ksieska haalt gevonden beelden en gevoelens uit de context en brengt ze op een nieuwe manier samen, zonder duidelijk narratief. Ze haalt de subjectiviteit uit de beelden om een belangrijke laag daaronder te onthullen, de onderliggende structuur die subjectiviteit veroorzaakt. Daarbij ontstaat voor haar als kunstenaar een gevoel van afstand tot het onderwerp, waarmee ze bij de kijker een existentieel gevoel wil oproepen. Deze afstandelijkheid is ook onderdeel van haar werkproces. Zij begint haar proces met het tekenen en combineren van beelden tot collages op een tablet. Vervolgens schildert ze dit, waardoor het zich ontwikkelt tot een nieuw werk. Dit stelt haar in staat eventuele fouten al in het digitale proces te herstellen, voordat ze begint met schilderen. Ze gebruikt daarbij een zilverkleurige, reflecterende achtergrond om kleureneffecten te verstoren en een illusie van diepte te creëren. Door het digitaal geconstrueerde beeld te schilderen voegt ze weer warmte en haar fysieke handschrift toe, waardoor die subjectiviteit deels weer terugkeert.
Josefina Anjou is geïnteresseerd in de tussenfase, als iets wat alleen kan worden overgedragen in lucht, zoals bepaalde ziekten en vibraties: vaak onzichtbaar maar toch aanwezig, als een fase tussen het rationele en het metafysische. Door het opgroeien in een seculiere omgeving en haar interesse in natuurwetenschappen verlangt ze naar een eenwording van het feitelijke, rationele en het metafysische, intuïtieve. In een tijd waar veel wordt gesproken over post-truth is het voor Anjou belangrijk om zich te verbinden aan dat wat echt is, maar om tegelijkertijd inspiratie te halen uit het imaginaire. In haar werk probeert ze die twee werelden te verbinden.
Hoewel de motieven van Anjou’s pastelschilderijen altijd een abstract uitgangspunt hebben, verandert dat vaak snel in het motief van de ridder. Anjou probeert haar werkproces vrij van strikte plannen en de regels van de schilderkunst te houden. Ze zoekt naar een gebied waarin ze niet de volledige controle heeft, waar ze niet volledig de schepper van is en waar motieven een eigen weg vinden. De aanwezigheid van de ridder, die ze als onaangekondigd ervaart, laat ze graag toe. Anjou gebruikt haar retrofuturistische lijsten als driedimensionale verlengstukken tussen de wand en het werk. Daarbij ziet ze geen hiërarchie tussen maker en het werk, maar is zij, net als de lijst, nog een laag waar de ridder doorheen moet om tot de kijker te komen.
Sarah Ksieska (1992, Duitsland) woont en werkt in Amsterdam en is resident aan De Ateliers. Ze studeerde Fine Arts aan de Hochschule für Bildende Künste in Hamburg, aan de Academy of Fine Arts in Wenen en aan de Städelschule in Frankfurt am Main.
Josefina Anjou (1993, Zweden) woont en werkt in Amsterdam. Ze studeerde Kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Stockholm en is deze zomer afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie.