PERSBERICHT 2 april - 14 mei 2011
RYAN GANDER Now there's not enough of it to go around
Annet Gelink Gallery presenteert met trots de vierde solotentoonstelling van Ryan Gander (Chester, Engeland, 1976): 'Now there's not enough of it to go around'. Bezoekers stappen een wereld binnen waar Ikea tafels tot het plafond reiken, een ballerina van Degas dromerig op de grond ligt en Mondriaan's kleuren de hoofdrol spelen. Gander creëerde voor deze tentoonstelling een nieuwe groep werken die een herinterpretatie oproept van het modernisme in een hedendaagse context. De schilderijen, sculpturen en installaties verwijzen, soms op ludieke wijze, naar de kwestie van authenticiteit, naar de idealen van De Stijl en naar het waarnemen van kunst. Centraal in de tentoonstelling staat 'Samson's Push, or no. VI / Composition No. II', een enorme toren van opeengestapelde Lack bijzettafels van Ikea. De Lack tafels, in talloze huishoudens te vinden, hebben de kleuren van het schilderij 'No. VI / Composition No. II' (1920) van Piet Mondriaan. Gander's nieuwe variant op de geometrische abstractie die tot aan het plafond reikt, is een denkbeeldige steun voor het gewicht van het modernisme. In de installatie 'Your present time orientation (Second Act) - Random abstraction' zijn de verschillende componenten uit de schilderijen van Mondriaan en andere Stijl-kunstenaars van elkaar gescheiden. De bekende kleurvelden staan nu nonchanlant leunend tegen de muur, als een willekeurige abstractie. Voor 'Come on, think!' fotografeerde Gander 44 pornografische tijdschriften. De foto's op de planken tonen echter geen gewaagde covergirls, maar zijn abstracte composities van zwarte en witte velden. Ze representeren de tijdschriften in hun plastic winkelverpakking. De afbeelding laat alleen de titel en de streepjescode voor het publiek zichtbaar. Het beeld dat daardoor overblijft herinnert aan de schilderijen van Mondriaan en Van Doesburg. Terwijl zij zochten naar een goddelijk evenwicht in een universele ordening, bereikt Gander dezelfde esthetiek door middel van uitsparing en censurering. Tussen alle historische en culturele verwijzingen door, is een bronzen ballerina onopgemerkt van haar sokkel afgestapt. Gefascineerd door een kleine helderblauwe kubus ligt ze op haar buik op de galerievloer, in gedachten verzonken of ze de kubus zal oppakken of wegschieten. Het werk refereert aan Edgar Degas’ ‘La Petite Danseuse de Quatorze Ans’; een sculptuur die vanwege de veelheid aan postume afgietsels vragen oproept over het originele kunstwerk versus de reproductie. Ryan Gander won in 2009 de Zurich Art Prize. Dit jaar neemt hij deel aan ‘ILLUMInations’, samengesteld door Giovanni Carmine en Bice Curiger, tijdens de Biennale van Venetie. Hij had solotentoonstellingen in musea en galeries wereldwijd, waaronder bij het Guggenheim Museum in New York, Haus Konstruktiv in Zurich, CCA Wattis in San Francisco, Villa Arson in Nice, MUMOK Vienna, Boijmans van Beuningen in Rotterdam, Stedelijk Museum in Amsterdam en DAIWA Viewing Rooms in Hiroshima. Ryan Gander woont en werkt in London en Suffolk.