Voortvloeiend uit zijn fascinatie voor de begrensde samenleving zoomt Beekman steeds verder in op de persoonlijke leefomgeving van het individu. We zien intieme interieurs die in hoge mate herkenbaar zijn, maar bovenal een gesloten ruimte zijn. Zo blijkt zelfs een intieme huiskamer zowel een melancholisch als ijskoud, onpersoonlijk portret. Maar of we nu kijken naar een Berlijns flatgebouw, anonieme shopping mall of studeerkamer; stuk voor stuk houden Beekmans schilderijen ons een spiegel voor. Terwijl we een ruimte aanschouwen waarin het individu nadrukkelijk afwezig is, zien we een actueel portret van de sombere staat van de menselijke conditie in onze huidige maatschappij.