Annet Gelink Gallery presenteert met trots de groepstentoonstelling Theatre Dreams of a Beautiful Afternoon met werk van Yael Bartana, Ryan Gander en Meiro Koizumi. De tentoonstelling richt zich op monumentale werken van de drie kunstenaars, en leent haar titel van het getoonde werk van Koizumi. Elk kunstwerk in de tentoonstelling heeft een relatie met een bepaalde stad: Amsterdam, Jeruzalem of Tokyo. De gekozen stad dient niet alleen als decor te dienen, maar ook als een podium waarop een verhaal kunt ontvouwen. Deze werken gaan verder dan de oppervlakte ze tonen de er onderliggende werkelijkheid. Dat door een van beide, in zoomen op een detail of juist uit zoomen en een kijkje te nemen van een afstand.
Koizumi's vier-kanaal video-installatie Theatre Dreams of a Beautiful Afternoon (2010-2014) op het eerste gezicht verwijst naar iets harmonieuze: de video begint met het uitbeelden van passagiers in een ontspannen stemming na een drukke dag in de grenzen van twee metrostellen. De spanning groeit steeds als een persoon huilt en schreeuwt, hij manipuleert de situatie van gewone naar pijnlijke. Het werk richt zich op het moment dat een situatie uit de hand loopt, gênant wordt, breekt sociale regels of verder gaat dan emotionele zelfbeheersing. Een gevoel van dubbelzinnigheid is aanwezig als er een soort verwarring ontstaat over de vraag of dit een reactie is op de stressvolle aard van de moderne samenleving of een komedie van gebroken communicatie - of eigenlijk allebei.
Ryan Gander's installatie A Slowing of the Spectator's Eye (2005-2006) bestaat uit een opeenstapeling van schijnbaar ongelijksoortige componenten. Een muur van de tentoonstellingsruimte is gekleed in wat lijkt op een gepatroneerde beton reliëf, verwant aan wat men gewoonlijk zou verwachten te vinden op de muren onder een snelweg onderdoorgang of op de buitenkant van een maatschappelijke gebouw ontworpen en gebouwd in de jaren 1970. Het is in feite van glasvezel gemaakt en is gekleurd en gestructureerd om op een betonnen cast te lijken. Als een reconstructie van een gevel, kon dit fort niet meer kunstmatig zijn. Naast de muur op de vloer staatYour Life in Three Acts (2005), een kartonnen doos gevuld met kaarten van het centrum van Amsterdam - gewoonlijk vrij ter beschikking gesteld door het VVV-kantoor. Deze worden gereproduceerd tot tal van straten die niet meer bestaan, waarvan de meeste te markeren locaties waar stedenbouwkundigen organische structuur van de stad hebben vervangen door een toverspreuk interpretatie van burgerlijke economie op te nemen. Comic cosmology (2005), gepresenteerd op een monitor tegenover A Slowing of the Spectator's Eye, is een animatie die sterren toegeëigend uit de grafische logo van de Wereldtentoonstelling van 1964/1965 op Flushing Meadows, New York City. De wereldbol die oorspronkelijk verbleef in het midden van de stervorming is nu verwijderd: de sterren circuleren rond een lege centrum. Het soundtrack is van Elmer Bernstein, afkomstig uit de film 'IBM op de beurs' van Charles en Ray Eames, 1964.
Yael Bartana's Simone the Hermetic (2015-2016) is een audio-visuele installatie over de stad Jeruzalem. Stelt u zich voor dat het is het jaar 3615. Het is de 1600 verjaardag van de geboorte van Simone de Hermetisch. De kijker wordt uitgenodigd om voor de uitzicht op de berg te komen staan, om een koptelefoon te trekken en om naar een audio-visuele simulatie te kijken dat Jeruzalem herschept precies zoals het was tijdens de denkbeeldige levensduur van Simone, in het jaar 2015. Door de nieuwe geluidsinstallatie van Yael Bartana, maken we onze weg door de straten en locaties waar Simone's reis begon, en ook de plaats waar het waarschijnlijk eindigde - met de ramp van de moleculaire desintegratie van de stad. Door in te zoomen en te kijken naar de stad achteraf zijn we in staat om te zien en na te denken over de fouten en problemen van deze tijd.