Is er verschil tussen persoonlijk en privé, wanneer overschrijd je die grens en is deze zoektocht individueel of universeel? In de ongoing serie Black Pages onderzoekt Guy Vording (Wierden, 1985) zijn verzameling vergeten nieuwsartikelen uit het Amerikaanse tijdschrift LIFE en tekent bestaande elementen weg of voegt ze juist toe aan de krantenpagina’s. Het is vooral de strijd tussen het grote catastrofale tegenover de kleine intieme rampen die zijn aandacht trekken: kantelpunten in het leven die zorgen voor een eind en een begin waarbij sturing verloren lijkt te zijn. Hetzelfde geldt voor de techniek van Vording. Het tekenen met aquarelpotlood op het verjaarde krantenpapier vereist precisie met voortdurend het risico dat het kwetsbare papier zal scheuren. Met subtiele sierlijke lijnen verhult Vording wat hij niet wil zien en stuurt intuïtief maar resoluut naar een nieuwe persoonlijke voorstelling.
De Black Pages zijn ‘black’ maar er is ook lichtheid en soms ironie voelbaar in de tekst uit de artikelen die Vording zichtbaar laat en die tevens de titel vormt van het werk.
Bijna een jaar werkte Vording aan een nieuw werk: When no one is naive anymore, then it’s no fun (2018-2019) (160x95 cm). Dit werk is anders en komt net iets dichter bij de persoon Vording. Hij verzamelde en sneed gezichten uit krantenartikelen, betekende deze en componeerde een nieuw verhaal met fictieve personages. Een monnikenwerk van individuen op postzegelformaat die in emoties, gezichtsuitdrukkingen en gebaren Vordings strijd onthullen tussen zien en gezien worden, tussen anonimiteit en invloed van buitenaf. Een persoonlijk werk dat raakt aan privé maar zich tegelijkertijd nestelt in de gedachten van de toeschouwers.