In the light of time is een tentoonstelling van de Nederlandse kunstenaars Natasja Kensmil en Nicoline Timmer. In hun werk onderzoeken beiden op eigen wijze het verleden en geven zij er een hedendaagse betekenis aan. Voor haar nieuwe schilderijen heeft Natasja Kensmil zich laten inspireren door de historische figuren en machthebbers Melchior Hofmann en Isabella I en Ferdinand II. In haar werk richt zij zich op de gevoelens van isolatie, eenzaamheid en wanhoop die met macht gepaard gaan, en meer algemeen op de gruwelijkheden waartoe de mens in staat is. Kensmils beelden zijn rijk aan kunsthistorische verwijzingen. Haar schilderijen wekken een ver verleden tot leven, en doordrenken het met betekenis voor het heden. De nieuwe serie tekeningen No Permanent City geeft aan de ene kant aan dat haar wereld geen vaste stad kent, en benadrukt tegelijkertijd de eeuwige vlucht naar het beloofde land.
Natasja Kensmil (1973) was onder meer te zien in: het Van Abbemuseum (2017), National Museum of Women in the Arts, Washington (2016), Rubel Family Collection, Miami (2016), Gospel Walkers, andriesse eyck galerie (2015), Kunsthal KAdE, Amersfoort (2014), Kunstvereniging Diepenheim en CODA Museum, Apeldoorn (2013), Contemporary Fine Arts, Berlijn (2012), Frozen Queen, Michael Stevenson, Kaapstad (2010), Crying Light, Gallagher Gallery — Royal Hibernian Academy, Dublin (2013).
Nicoline Timmer werkt met diverse materialen en maakt onder meer performances, sculpturen, reliëfs en installaties. Zij onderzoekt beelden, begrippen en concepten uit soms vergeten culturen en geeft daar haar eigen betekenis aan. Voor het werk Vermiste materie in de beeldhouwerwerkplaats reisde zij naar Sutherland in Zuid-Afrika om het gesternte Apparatus Sculptoris (The Sculptor’s Studio) te gaan zien. Haar reis werd ingegeven door een artikel waarin zij las dat astronomen precies in dit sterrenbeeld ‘missing matter’ hadden aangetroffen. Timmers houten sculptuur is gemaakt door het zorgvuldig wegsnijden van materiaal, de positie van de sterren in de constellatie achterlatend. De ambachtelijkheid in haar werk waardoor elk object eruitziet alsof het uit een eeuwenoude cultuur voortkomt is kenmerkend. Haar werk bevraagt op poëtische wijze betekenissen van het beeld.
Timmers (1975) werk is te zien geweest in: Coup de Foudre, Maison van Doesburg, Meudon-Val-Fleury (2017), Delirium & Destiny, A Tale of a Tub, Rotterdam (2017), The Spell of Matter, andriesse eyck galerie (2017), Prospects & Concepts, Art Rotterdam (2016), Mit/von/über/nach – a recital, Kunsthalle Düsseldorf (2015), Flexible frameworks, Arti et Amicitiae (2015), Personal science solution is for me, MoMart (2015), Art Rotterdam, Intersections, A Tale of a Tub (2015). Haar debuutroman En toen aten we zeehond verscheen in 2017 bij uitgeverij Ambo|Anthos.