Natasja Kensmil refereert in de tentoonstelling Sleeping Beauty net als in haar vorige tentoonstellingen naar menselijke condities en de wisselwerking tussen geschiedenis en de tegenwoordige tijd. In Hell’s Angels (2007) was een centrale rol weggelegd voor de Romanov familie, de laatste tsaren van Rusland. ЯAW Couples (2009) bestond uit portretten van bekende, historische echtparen, vaak al zeer jong uitgehuwelijkt en in een staatkundige positie wegens het voortijdig overlijden van hun voorgangers. De titel, met gespiegelde R, verwijst tevens naar de oorlog. Liefde in tijden van oorlog, maar ook naar ruzie binnen menselijke relaties, leidend tot isolement en eenzaamheid.
Opnieuw speelt in haar recente schilderijen en tekeningen de confrontatie tussen materie en ziel, eeuwigheid en vergankelijkheid een belangrijke rol. Natasja Kensmil gebruikt de geschiedenis in haar werk omdat ze ervan overtuigd is dat het heden bestaat in relatie tot en in onderhandeling met het verleden. In haar werk bevraagt ze keer op keer de verhouding tussen de mens en zijn identiteit, de maatschappij waarin hij leeft, de religie, de natuur en zichzelf. Constructie en destructie zijn in de natuur en de mens duidelijk zichtbaar; deze beweging vormt een essentieel proces in de drang tot verandering en vernieuwing.
Centraal in Sleeping Beauty staat een aantal portretten van zorgvuldig opgebaarde kinderen, omringd met een decoratieve omlijsting. Deze portretten zijn geïnspireerd op ‘post mortem’ fotografie, een genre dat vooral populair was eind 19e eeuw en waarin de afschrikwekkende dode zo werd gefotografeerd dat het lijkt alsof hij in diepe slaap is. De zuigelingen liggen, vaak samen met een pop, met half open ogen in een kist die ook een wieg kan zijn.
In de tekeningenserie Shadow Fields onderzoekt Natasja Kensmil de verschillende verschijningsvormen van het kruis. De kruisen staan in het centrum van de tekening, de achtergrond wordt gevormd door anonieme figuren en landschappen. Het terugkerende zwarte vlak in Shadow Fields refereert naar het zwarte vierkant van Malevich maar ook naar de serie kruisen die Arnulf Rainer in de jaren vijftig maakte. Kensmils tekeningen zijn altijd opgebouwd uit meerdere, op zichzelf staande lagen. Er zijn verdrinkende mensen te zien, een silhouet van een jong meisje, vechtende ridders en schietende soldaten, keizerin Alexandra Fjodorovna omringd met schedels en een opgehangen figuur.
Natasja Kensmil woont en werkt in Amsterdam.