We openen de eerste tentoonstelling in onze nieuwe en permanente galerieruimte met een tentoonstelling over drie kunstenaars die putten uit hun bijzondere persoonlijke verleden: Fiona Lutjenhuis, Mai van Oers en Alexxx. Hiervoor gebruiken allen een zeer eigen, bijna hallucinante beeldtaal.
Het werk van Fiona Lutjenhuis (NL, 1991) draait om het verbeelden en herinterpreteren van de religieuze ideologieën waarmee zij is opgegroeid. In haar jeugd woonde zij met haar familie in een dorp in Noord-Brabant, waar haar ouders zich aansloten bij een sekte die zich baseerde op een mengeling van theosofische denkbeelden, esoterische kosmologieën, verhalen over buitenaards leven en het bestaan van bovennatuurlijke levensvormen. Vanuit persoonlijke herinneringen en archiefmateriaal onderzoekt en transformeert zij de ideologische nalatenschap van haar jeugd. In plaats van een letterlijke reconstructie biedt haar werk een poëtische hervertelling: een poging om het onbekende tastbaar te maken, zonder de intentie van veroordeling.
Lutjenhuis laat onder andere twee kamerschermen, een installatie en een serie tekeningen zien. Tijdens deze tentoonstelling opent ook haar solotentoonstelling in Het Noord Brabants Museum en als kers op de taart is ze genomineerd voor de Prix de Rome.
Mai van Oers (NL, 1953) en Alexxx (BLR) tonen een gezamenlijk project. Een behang dat ze maakten voor de presentatie van No Limits! Art Castle in Centraal Museum Utrecht en dat bestaat uit een combinatie van verschillende tekeningen. In de galerie worden de originele kunstwerken gepresenteerd op het behang.
Alexxx verwerkte in de serie tekeningen zijn verslavingsverleden, zijn ervaringen met de IND en de veranderende kijk op migranten in de Nederlandse samenleving. Hij werkt op een intense, zeer gedetailleerde manier met balpen op papier.
De tekeningen van Van Oers zijn gebaseerd op sprookjes, zoals Sneeuwwitje en Assepoester. Het zijn vreemde werelden waarin kathedralen, tombes, sprookjesfiguren en dieren leven in omgevingen vol structuren die soms te herleiden zijn tot de werkelijkheid en soms hun eigen logica volgen. Ook zij refereert aan haar eigen verleden, zoals haar jeugd bij de nonnen.