René Heyvaert (1929–1984) was een Belgische beeldend kunstenaar en architect, bekend om zijn minimalistische en conceptuele benadering van kunst. Heyvaert werd oorspronkelijk opgeleid als architect en werkte ook in dat vakgebied—een discipline die zijn artistieke praktijk diepgaand beïnvloedde. Zijn overstap naar de beeldende kunst in de jaren 1960 betekende een verschuiving naar een meer persoonlijke en poëtische verkenning van vorm, materiaal en ruimte.
Heyvaerts werk wordt gekenmerkt door eenvoud, precisie en het gebruik van alledaagse materialen zoals enveloppen, karton, plakband en takjes. Hij creëerde vaak kleinschalige, intieme werken die de grenzen tussen tekening, sculptuur en object vervaagden. Zijn kunst straalt een stille, contemplatieve gevoeligheid uit, vaak doordrenkt met subtiele humor en existentiële reflectie.
Ondanks zijn relatief korte carrière—hij overleed in 1984 in Scheldewindeke—liet Heyvaert een blijvende indruk na op de Belgische kunstscene. Zijn werk was onderwerp van talrijke solotentoonstellingen, waaronder retrospectieven in instellingen zoals het S.M.A.K. in Gent en Museum M in Leuven.
In de afgelopen jaren is zijn nalatenschap herontdekt en gevierd dankzij hernieuwde belangstelling voor zijn unieke artistieke stem.