Nota over de serie Basse du Geer:
Sinds ik aan het begin van deze eeuw naar Maastricht ben verhuisd, fiets ik regelmatig langs de Jeker naar Tongeren. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik werd opgenomen in het landschap en dat ik terugging in de tijd. Ik voel dit niet zozeer in het korte en mooie Nederlandse deel van de Jeker, maar vooral wanneer je de brug bij Kanne oversteekt en in Wallonië terechtkomt, waar de naam verandert in Geer. Daar lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Maar als je beter kijkt, is alles door elkaar gehaald.
Prachtige landschappen, een grote olietank naast een huis, een mooie oude romaanse kerk, een mengelmoes van huizen in een straat, een veld met populieren, een enorme vervallen schuur, een opzichtige moderne villa, een verwaarloosde vierkante boerderij, de opeenvolgende dorpen en natuurlijk de Geer. Achter elke bocht in de weg is er iets anders te zien. De combinatie van schoonheid en lelijkheid maakt deze vallei voor mij zo aantrekkelijk.
Als ik tijdens mijn reizen het Waalse deel verlaat en de Geer weer de Jeker wordt, gaat veel van de magie verloren. Het landschap wordt uitgestrekter en voor je het weet ben je in Tongeren.
De afgelopen jaren heb ik foto's gemaakt van de Geer-vallei. De tentoonstelling toont de eerste resultaten van wat ik daarmee heb gedaan.
Mijn werk wordt gekenmerkt door een geabstraheerde vorm van de werkelijkheid. Deze keer heb ik gekozen voor papier en pastelkrijt. Hiermee probeer ik op een subtiele en misschien wel tedere manier weer te geven wat deze vallei voor mij betekent. Variatie in kleur en herhaling van het onderwerp spelen hierbij een belangrijke rol.
Dit zijn de eerste stappen naar wat een langlopend project zou kunnen worden.