Erika Peucelle (geb. 2000, Zagreb) is een schilder die werkt vanuit observatie, intimiteit en gevoel voor nuance. Ze baseert haar schilderijen op eigen foto’s—vaak vluchtig genomen met een klein digitaal cameraatje of een Polaroid. Die alledaagse, ogenschijnlijk onbeduidende beelden transformeert ze tot schilderijen die zowel persoonlijk als herkenbaar aanvoelen. Een vriendin die ligt te slapen, een voorbijganger, een vage straat in het avondlicht—Peucelle vangt niet alleen wat ze ziet, maar vooral wat ze daarbij voelt. Zo ontstaan beelden waarin herinnering en gevoel samensmelten.
Haar beeldtaal beweegt zich tussen losheid en precisie, en weerspiegelt het ritme van een digitale generatie: voortdurend geprikkeld, maar zoekend naar rust; verbonden, maar vaak ook verloren. Elk werk nodigt uit om stil te staan bij momenten die anders misschien zouden verdwijnen in de waan van de dag. Die aandacht voor het kleine en het gewone vormt het hart van haar praktijk—en van deze tentoonstelling.
Verlang jij er ook naar om alles uit het leven te halen? Wat betekent het eigenlijk om echt voluit te leven?
In deze tentoonstelling laat Peucelle een reeks dagboekachtige schilderijen zien waarin een liefdesverhaal zich ontvouwt via verstilde, alledaagse scènes. Een gezicht dat op straat voorbij flitst, het uitzicht vanuit een rijdende auto, blote voeten op een treinbank—elk beeld biedt een moment van reflectie, een stille toegang tot een gedeelde gevoelswereld. Die fragmenten van ervaring zijn intiem, maar tegelijk universeel. Ze roepen iets op wat we allemaal herkennen: de kwetsbare schoonheid van het moment.
Naast deze kleine observaties toont Peucelle ook indringende portretten: een meisje op haar bed, een jongen met een ijsje, twee geliefden in een besloten ruimte. Ook hier staat de kracht van aanwezigheid centraal—hoe liefde en verbondenheid, zelfs in een klein gebaar, een tegenwicht kunnen vormen voor de onrust van het moderne bestaan.
In een tijd waarin snelheid, afleiding en afstand de boventoon voeren, doet Peucelle iets anders. Ze nodigt uit om te vertragen, om beter te kijken, om weer te voelen. Met een open en liefdevolle blik onderzoekt ze de liefde niet als groot gebaar, maar als een stille, blijvende kracht—een manier van zijn die het isolement doorbreekt.
Wij zijn dan ook blij om Erika Peucelle’s eerste solo-expositie in een galerie te mogen presenteren, speciaal ter gelegenheid van Amsterdam Art Week 2025. Een mooi moment om kennis te maken met haar werk.