De werken in de tentoonstelling zijn beelden en gebaren - zowel door mensen als door machines gemaakt - die de spanningen tussen eerbetoon, herinterpretatie en auteurschap onderzoeken. Door het gebruik van AI daagt Natalia Jordanova het begrip eerbetoon zelf uit, navigeert ze door de vage grenzen tussen respect, imitatie en satire en onderzoekt ze het vermogen van AI om het origineel echt te eren. Ze onderzoekt verschillende Nederlandse digitale kunstcollecties als haar bron, waarbij ze vraagtekens zet bij de representatie van gemarginaliseerde groepen binnen historische verhalen en openbare archieven en de mogelijkheid om de datakloof te dichten.
Natalia's artistieke praktijk is een zoektocht naar mogelijke werelden. Door de inzet van verschillende media en strategieën verkent ze de kruispunten en sculpturale mogelijkheden in de uitwisseling van het digitale en het fysieke. De vertaalde materialiteit herdefinieert het onderscheid tussen het platte en het driedimensionale. Haar werk houdt zich bezig met de verschuiving van deze gebieden en weeft verhalen over accumulaties in het verleden en speculaties in de toekomst.
De afgelopen jaren integreert zij het gebruik van generatieve kunstmatige intelligentie. Haar interesses liggen in het conceptuele potentieel van AI om bij te dragen aan historische continuïteit, stilzwijgende feministische geschiedenissen te versterken, de rol van AI in de evolutie in twijfel te trekken en kritiek te leveren op de rol ervan in de technologische evolutie van het creatieve proces.