Beste bezoeker,
Deze keer neem ik als kunstenaar het woord — maar vooral ook als medemens. Als deelgenoot van een wereld vol onbenutte potentie, die vastloopt in een ruis die pas verdwijnt wanneer de voorwaarden voor een waardig samenleven eindelijk ingang vinden.
In mijn recente schilderijen dook, haast intuïtief, een onverwacht motief op: de bloemkool.
Op het eerste gezicht fragiel, met een wolkachtige structuur die iets lichts en beschermends heeft. De vorm doet denken aan het menselijke brein. De omsluitende bladeren roepen beelden op van een moederschoot — net zoals het onbewuste bij de mens een omhullende, beschermende functie vervult.
In de literatuur ontdekte ik dat de bloemkool van oudsher symbool staat voor de zuivere ontroering om het eigen bestaan. Ze belichaamt een weg naar innerlijke helderheid: een intenser contact met het gevoelsleven, een proces van onthechting van beperkende structuren, en een bewustwording van het overvloedige, onvervreemdbare zelf — de grondvoorwaarde voor waarachtig geluk.
Inner struggle is relatable — perfection is not.
De werken in deze reeks vormen samen een mensbeeld dat ik omschrijf als “Post-Woke.”
Een mens die zijn innerlijke strijd heeft doorleefd, die leeft vanuit een bevrijd waardensysteem en denkt vanuit overvloed in plaats van tekort. Iemand die het streven naar perfectie heeft losgelaten, niet uit onverschilligheid, maar uit inzicht.
Identiteit ontstaat in interactie. Elk van ons kent momenten van innerlijke dissonantie — conflicten die hun weerslag vinden in onze relatie met de buitenwereld. Zonder innerlijk werk geen verbinding. Zonder confrontatie met onze kern geen authentiek contact.
De strijd voor gelijkwaardigheid, zoals die oorspronkelijk door het Woke-activisme werd belichaamd, raakt me diep. Vandaag dreigt de essentie overschaduwd te worden door karikaturen — zowel in populistische afwijzing als in rigide etiquette. Maar de oorspronkelijke oproep blijft onverminderd relevant: rechtvaardigheid, het ontmaskeren van macht, het blootleggen van structurele ongelijkheid, het erkennen van verantwoordelijkheid — zowel collectief als individueel.
Woke betekent, in de kern: bewustwording.
Therapeuten noemen het doing the work: het onderzoeken en transformeren van onze diepste overtuigingen. Zolang die overtuigingen niet met radicale eerlijkheid worden bevraagd en herzien, blijven we gevangen in een gesloten kringloop van beperking.
Wie bewust wil worden, moet bereid zijn zichzelf te ontmoeten. De afstand tot de ander is recht evenredig met de afstand tot onszelf.
In die context krijgt het motief van de bloemkool een existentiële betekenis.
De bloemkool fungeert als visueel ankerpunt — als drager van een symbolische energie die toegang biedt tot het onbewuste. Niet als grap of ironie, maar als icoon van kwetsbaarheid en transformatie. Ze staat voor de uitnodiging tot verstilling, tot introspectie, en uiteindelijk tot verbinding.