Met The End Is Near, neemt Joost Pauwaert als eerste kunstenaar ooit de beide ruimtes van BARBÉ in: een geste die evident rijmt met de grandeur van de triomftocht die het startschot van de tentoonstelling vormt.
Pauwaert herintroduceert op 26 oktober het in voorbije eeuwen in vergetelheid geraakte cultuurhistorische fenomeen van de Blijde Intrede. Deze processies, eigen aan onze contreien sinds de Middeleeuwen, waren ceremoniële feestelijkheden die de komst van heersende vorsten naar een stad vierden. Pauwaerts parade, die door de Gentse binnenstad marcheert, brengt hulde aan de collectieve opwinding die de Intredes met zich mee brachten. Ze vormt daarnaast een eerbetoon aan een traditie die naast een politiek, ook een sterk cultureel belang had: de beste kunstenaars, architecten, muzikanten en acteurs werden opgetrommeld om de tocht op te luisteren en de festiviteiten in te kleden. Pauwaert blaast de praktijk van de intocht als moment voor artistieke expressie nieuw leven in.
Voor zijn Intrede in Gent inspireert Pauwaert zich op diverse types stoeten en processies uit heden en verleden, van hier en elders: zo volgt een Napoleontische militaire parade een Palestijnse begrafenisstoet, respectievelijk puttend uit zijn diepgaande fascinatie voor Napoleon enerzijds en zijn ervaring als oorlogsfotograaf in Palestina anderzijds. Gemene deler in deze ecclectische, kleurrijke mengelmoes van tradities is de spanning en beroering, het enthousiasme en de begeestering die ze met zich mee brengen. Apocalyptische symbolen en surrealistische elementen verhogen de bevreemding: noodklokken luiden, kanonnen worden voortgeduwd, een piano hangt gevaarlijk te bungelen terwijl schoolkinderen met fluohesjes en vlaggen voor vreugdevolle taferelen zorgen. Pauwaert speelt met het klassieke spanningsveld tussen feest en machtsvertoon, tussen het militaire en het poëtische, dat de Blijde Intrede zo typeert. De tegenstelling tussen kinderlijke speelsheid en de dreiging van geweld is zowel komisch als wrang. Met de actuele titel The End Is Near laat Pauwaert weinig aan de verbeelding over: hier vieren we het einde der tijden.
Pauwaert schept een grootse gebeurtenis waarin een arsenaal aan betekenissen wordt samengeperst. Na afloop van de stoet ontvouwen deze zich tot autonome momenten, tot sculptuurgeworden relieken die tentoongesteld worden in de galerieruimtes. Hier worden verschillende betekenislagen uit de intrede verder ontleed en onderzocht. Zo symboliseert Pauwaerts driejarige zoektocht naar de perfecte paddenstoelwolk het soms bittere samengaan van schoonheid en verwoesting, van sublieme kracht en menselijk leed. Pauwaerts multimediale werk nodigt uit tot een diepgaande reflectie over de visuele en emotionele impact van apocalyptysche beelden.
Door Gertjan Oskar