In zijn werk ontvouwt Joost Krijnen gedachten en situaties uit zijn persoonlijk leven. Tekeningen en schetsen, gemaakt in herhaaldelijke sequenties, worden veelal verwerkt tot grote(re) composities door ze met sterke, uitgesproken lijnen te verbinden, of ze letterlijk bij elkaar te voegen in een collage. Dit proces levert complexe, gelaagde beelden op die altijd een veelvoud aan perspectieven rondom dezelfde situatie tonen.
Krijnen is niet bang voor het witte vlak van het papier. Zijn stijl is direct, composities worden niet van te voren uitgedacht maar ontstaan ter plekke; de kunstenaar lijkt te denken in lijnen en vormen. Iedere vers geplaatste (potlood)streek verwijst naar een nieuwe gedachte, een plottwist die de afbeelding als geheel steeds opnieuw bepaalt. En waar iedere lijn een oneindigheid aan nieuwe mogelijkheden oplevert, is zij tegelijkertijd onuitwisbaar.
Zowel zijn werkwijze als de persoonlijke aard van de afbeeldingen maken Krijnen’s werk ontwapenend en kwetsbaar, terwijl veel van de afgebeelde taferelen door de losse en herkenbare signatuur van de kunstenaar ook met een knipoog kunnen worden gezien.