Het mysterieuze oeuvre van Stefan Serneels (BE, 1968) belicht hoe het alledaagse leven, ondanks zijn herkenbaarheid, op een hoogstpersoonlijke manier ervaren wordt, alsof men in de eenzaamheid van waanzin verkeert. Op het eerste gezicht lijkt er soms iets niet te kloppen in zijn composities. Lege trappenhuizen, huiselijke interieurs, verwrongen perspectieven en onherkenbare, enigmatische figuren zijn de voornaamste elementen van Serneels’ labyrintische werk. Het kleurenpalet in zijn schilderijen en tekeningen beperkt zich doorgaans tot zwart en wit. De tekeningen lijken te refereren aan striptekeningen of een getekend dagboek, hoewel alle tekst is weggelaten.
In het werk van Guy Vording (NL, 1985) is de zichtbare tekst juist essentieel en tevens de titel in zijn lopende serie Black Pages, waarin de mens soms zelfs uit de beelden wordt geëlimineerd. Een onderliggend thema in zijn onderwerpkeuze is Vordings fascinatie voor eenzaamheid en afzondering, thema’s die bewust en onbewust altijd deel uitmaken van zijn werk. In de huiselijkheid en de melancholische tijdgeest van de originele Amerikaanse tijdschriftpagina's uit de jaren dertig tot vijftig, schemert een liefde voor film noir en Hitchcock suspense door, zij het met een knipoog.
Sandra Kruisbrink (NL, 1961) is een veelzijdig tekenaar en neemt met haar delicaat getekende landschappen een bijzondere plek in binnen de Nederlandse tekenkunst. Haar werken op papier ogen licht en open, maar ze zijn zeer doorwerkt en ontstaan uit een intensief arbeidsproces. Niet alleen potloden, maar ook penselen, pastel, tempera en mesjes gebruikt zij om het papier te bewerken. Ze gaat nauwkeurig te werk, tekent ragfijne lijntjes en toont duidelijk haar interesse in vakmanschap. Kruisbrink haalt haar inspiratie uit de natuur, waarbij in haar recente werk bergen en bomen de boventoon voeren. Haar onderwerpen vindt zij tijdens haar werkreizen in binnen- en buitenland, waar ze al fotograferend de natuur en de stilte onderzoekt.
Fleur van Dodewaard (NL, 1983) toont op Art on Paper Brussels een unieke preview van een project dat nog in de maak is, tot stand komend op Nederlandse, Franse en Japanse bodem en dat begin volgend jaar in het Kröller-Müller Museum (NL) te zien zal zijn. De Nederlander Vincent van Gogh (1853-1890), die lange tijd in Frankrijk woonde en graag naar het werk van Japanse kunstenaars (ukiyo-e) keek, verbindt de drie landen met elkaar. Voor dit nieuwe werk laat Van Dodewaard zich onder andere inspireren door de zich alsmaar herhalende grasspriet in de schilderijen van Van Gogh en door zijn brieven. Daarbij wordt ze, zoals ze zelf zegt, ‘begeleid door de zwarte inkt, de kracht en de concentratie in het moment’ van de Japanse kalligrafiekunstenaar Toko Shinoda (1913-2021).