Tell Me What Your Favorite Shape Of Pasta Is
And I Will Tell You Who You Are -
In Luigi Pirandello's roman Iemand, Niemand en Honderdduizend (1926) raakt de hoofdpersoon Vitangelo Moscardo behoorlijk overstuur als zijn vrouw hem vertelt dat zijn neus scheef staat. Volgens haar staat hij iets naar rechts. Iets wat Moscardo zelf nooit had opgemerkt.
Deze schijnbaar triviale opmerking brengt Moscardo tot de extreme conclusie dat hij niet de persoon is die hij dacht dat hij was. "Wie is deze vreemdeling?" vraagt hij zich af terwijl hij in de spiegel kijkt. Blijkbaar gelooft hij dat zijn neus zo'n integraal onderdeel van zichzelf is, dat het hem meteen in een existentiële crisis stort.
In de tentoonstelling Tell Me What Your Favorite Shape Of Pasta Is And I Will Tell You Who You Are onderzoekt Beckers of dit soort trivialiteiten echt iets kunnen zeggen over een persoon. Is het mogelijk om beelden en ideeën over andere mensen te construeren op basis van triviale en vaak banale aspecten van hun leven?
Kunnen we bijvoorbeeld iemand leren kennen via zijn favoriete vorm van pasta? En zou een deurklink met een afbeelding van deze pasta iets kunnen zeggen over de persoon die achter die deur woont? Of zou je iemand kunnen herkennen aan de inhoud van zijn of haar rommellade? Zijn mensen immers niet het meest zichzelf in een onbewaakt ogenblik?
Het zijn voorstellen voor alternatieve, maar gebrekkige manieren om onszelf en de wereld om ons heen te definiëren.
De hoofdpersonen in de video What You Like Or What You Think You Like worstelen met soortgelijke vragen. De video toont een fitness tv-programma waarin een instructeur en zijn twee deelnemers praten over de essentie van mensen, objecten of zelfs de exacte betekenis van woorden. Ze discussiëren over de verwachte grootte van een kniebrace, wat een wasmachine een wasmachine maakt en hoe je met een opvallend kapsel meteen een ontmoetingspunt voor vreemden wordt.
De drie mensen werken dan wel aan hun eigen lichaam en geest, maar er is duidelijk een kloof tussen hoe ze zichzelf zien en hoe anderen hen zien. Terwijl ze de ene oefening afwisselen met de andere, delen ze de teleurstelling en schaamte die ze ervaren als hun verwachtingen niet blijken te kloppen. Iets wat nog duidelijker wordt als ze ook de vaste ideeën die ze van elkaar hebben beginnen te delen.