Met trots presenteren wij de solotentoonstelling Horizon's Enigmatic Waltz van Jeroen Cremers (1972, NL). Hierin draait het om transformaties die de samenleving ondergaat, waarin systemen worden opgebouwd en weer afbrokkelen. De conventionele grenzen gaan op de schop en de bezoekers worden meegenomen naar een andere wereld. De wereld van apocalyptische sciencefiction, waar Jeroen onder andere zijn inspiratie vandaan haalt.
De titel Horizon's Enigmatic Waltz refereert aan de dans van de samenleving waarin de horizon telkens bij een beslissing verandert. Deze besluitvormingen kunnen leiden tot zowel negatieve als positieve veranderingen. Zelfs na een moeilijke fase, waarin alles donker lijkt te zijn, kan er door een andere afslag te nemen weer een lichtpunt aan de horizon verschijnen. Deze wals, die af en toe uit de maat gedanst wordt, vormt Jeroens vertrekpunt voor de tentoonstelling.
Al tijden is Jeroen geïnspireerd door het oude Egypte, de klassieke oudheid en de sciencefiction. Elementen van deze tijdsperioden en thema’s zijn tevens terug te vinden in het huidige werk. Zo zijn de gezichten van de sculpturen vervangen door vreemde stapelingen van geometrische vormen. Deze nieuwe beeldtaal is ontstaan tijdens de coronapandemie. Ze verwijzen naar het onbekende en abstracte gevaar wat ons leven toentertijd op de kop zette.
Hiernaast zijn er ook sculpturen van lichaamsdelen te zien. Deze refereren aan de standbeelden uit de antieke oudheid, die vandaag de dag nog te bewonderen zijn. Enkele delen van de beelden hebben de tand des tijds niet doorstaan. Door deze afgebroken delen op een sokkel te plaatsen, worden ze door de samenleving verheven tot een object van grote culturele waarde aan. Hier haakt Jeroen op in door zijn toekomstbeeld te tonen van dit fenomeen.
De resten die overblijven in de natuur, ten gevolge van de keuzes die samenlevingen maken, gebruikt Jeroen in zijn nieuw werk. De keramieken beelden maken meer en meer plaats voor andere materialen zoals: karton, hout en piepschuim. Hij danst met deze materialen op het ritme van hoop en vrees.