Licht en fotografie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar in het proces kunnen totaal verschillende standpunten worden ingenomen. De ene kunstenaar bouwt in de studio met kunstlicht aan een illusoire werkelijkheid. En een andere probeert in de natuur het licht te vangen voor een getrouwe weergave van de zintuiglijke indruk. In deze duo-expositie tonen twee fotografen door hun specifiek gebruik van licht ieders engagement.
Vincent van Gaalen (NL 1984) studeerde in 2011 af aan de KABK in Den Haag. Hij reist voor zijn project ‘Absence’ naar de laatste donkere gebieden van Europa, waar de nachtelijke duisternis (nog) niet verdrongen is door kunstmatig licht. Te midden van deze duisternis - omringd door niks meer dan zijn fotoapparatuur, een tent en wat rantsoen - fotografeert Van Gaalen onze menselijke afwezigheid. Bladeren, stenen, water en lucht vangen het licht van de maan en sterren. Het diepste zwart doemt op, contouren worden versterkt. In deze donkere wereld maakt ratio plaats voor verbeelding en ontneemt het duister de controle. Het maakt ons kwetsbaar. Het landschap blijft nauwelijks zichtbaar -maar voelbaar des te meer. ‘Absence’ is een doorlopend project dat Van Gaalen startte in 2020. In zijn werk bestudeert hij de eeuwenoude frictie tussen de menselijke scheppingsdrang en de autonomie van de natuur.
Ook Lisanne Hoogerwerf (NL 1987) studeerde in 2011 af aan de KABK in Den Haag, maar als schilder en prefereerde na verloop van tijd toch de fotografie. Zij construeert haar taferelen voordat van dat resultaat een foto wordt gemaakt. Hoogerwerf gebruikt in haar landschappen spannende composities met aantrekkelijke kleurencombinaties. De voorstellingen zijn vaak herkenbaar uit een schrijnende werkelijkheid: desolate hutten, beklemmende landschappen of vreemde taferelen, waarin de mens afwezig is. Gevoelsmatig weet zij heel goed hoe een beeld op te bouwen, bijv. door een object dramatisch te positioneren of te contrasteren met de achtergrond. Dankzij de belichting en het kleurgebruik wordt de sfeer verrassend genoeg niet onaangenaam maar eerder dromerig en schilderachtig.
Zonder de werkelijkheid expliciet te maken confronteert Hoogerwerf ons als kijker met de toestand van de wereld waarin de samenhang, de samenwerking, de samenleving op zijn minst verstoord lijken.
(F&M, 2023)