Met Gewand haalt Liesbeth Henderickx het verband aan tussen patroon en ornament, tussen textiel en architectuur en tussen ambacht en creativiteit. De steenpuzzels en wolstructuren die ze bouwt, updaten onze blik die we richten op waarmee we ons omringen. Henderickx ontrafelt manieren om aandacht op te eisen voor details die we evident vinden, om blindheid te voorkomen voor wat we als vanzelfsprekend gaan beschouwen. Groei stokt wanneer we de patronen waarin we ons voortbewegen geen plaats meer geven. De visie van de kunstenaar op handwerk en nijverheid haakt daar op in en herbergt respect met een sluimerende verwondering over de ruimte die objecten en materialen toebedeeld krijgen. Een rots in een gebergte bestaat elders als badkamertegel.
De creaties van Henderickx nodigen ons uit om de klaarblijkelijkheid van het alledaagse te heroverwegen en bouwstoffen een bewuste plaats te geven in onze nabijheid. De band die het individu onderhoudt met zijn habitat, heeft voor haar het liefst de pasvorm van een gewatteerde jas. Deze tentoonstelling gooit een lijn uit om opnieuw te reflecteren over de verbindingen tussen mens en materiaal, lichaam en architectuur. Haar installaties en concepten zijn daarnaast een eerbetoon aan de vrijheid om te scheppen, het ambacht en de zoektocht naar ontwikkeling. De kunstenaar herinnert ons eraan dat er schoonheid schuilt in de dingen die we denken te kennen, zolang we bereid zijn ze met hernieuwde verwondering te bezien.