Alexandra Hunts beoogt de grenzen tussen wetenschappelijke en niet wetenschappelijke kennis te ontwrichten. Zij begint elk project met een lang en diepgaand onderzoek naar een onderwerp, welk vaak leidt tot een complexe brij van sociale, historische en politieke verhalen. Om dichter bij de essentie van het onderwerp te komen maakt Hunts vaak gebruik van repetitie, reproductie en fysieke arbeid. Zij gaat hierin zo ver dat het bijna een obsessie wordt.
Alexandra bracht voor het project ‘carbon 14’ verschillende historische verhaallijnen samen tot één verhaal. Dit verhaal begint tijdens haar studie in Malmö. Daar ontdekte zij dat er op een steenworp afstand van haar appartement een potlodenfabriek had gestaan. Het verdwijnen van deze plaatselijke potlodenproductie inspireerde haar om dieper in de geschiedenis, het materiaal en de wetenschappelijke ‘feiten’ hierover te duiken. Ze bouwde een tijdlijn waarbij ze drie momenten uitlichtte: de prehistorie, de industriële revolutie en de huidige periode van de hightech. Het project raakt onderwerpen aan als gebruikscycli, het transformeren van alledaagse voorwerpen en het constant herontdekken van materialen. Ze volgt het pad van de ontwikkeling van ‘pure’ grondstoffen tot hightech materialen en keert dan weer terug.
Met ‘carbon 14’ probeert Alexandra structuur aan te brengen in een verscheidenheid aan materialen en deze te doorgronden. Ze creëerde tekeningen, foto’s en sculpturen en gebruikte hierbij materialen zoals Siberische lariks, plakband, grafiet, houtskool en grafeen.