‘Continuous Diversity’ is door kunstenaar Marcel Wesdorp geïnitieerd. Op zijn zoektocht naar de continuïteit van het kunstenaarschap ondervindt hij verschillende stadia waarin het oorspronkelijk idee zich ontwikkelt tot de uiteindelijke vorm. Deze transformatie van het idee naar ‘het kunstwerk zelf’ noemt Wesdorp “de essentie van zijn werk”. Dat proces voedt de noodzaak van het maken van een kunstwerk, het beantwoordt aan de uitdaging die hij zich stelt en geeft betekenis om in de kunst te zijn. Kortom, de onderzoekende weg schenkt het plezier dat hij beleeft aan de ondraaglijke lichtheid van zijn kunstenaarsbestaan.
Wesdorp vroeg enkele verwante kunstenaars om tezamen bij Galerie Helder een tentoonstelling te maken, die dit proces zou kunnen illustreren. Alle kunstwerken werden speciaal hiertoe uitgekozen, om zich als een soort van bewijs, argument, voorstelling of afspiegeling te verhouden met de ideeën van Wesdorp. Zo’n proces is ook weer een spannend onderzoek, dat tegelijkertijd inzichten biedt tot een nieuwe verdieping, door met elkaars werk in dialoog te gaan.
De werken hangen, liggen en staan in de galerieruimte die haar eigen geldigheid heeft, haar karakter en afmeting. Zij verhouden zich daarin tot elkaar zoals bijv. zangstemmen in de partituur van een muziekstuk. ‘Continuous Diversity’ illustreert daarmee een manier om vanuit verschillend kunstenaarsperspectief naar kunst te kijken. De toeschouwer wordt daarbij uitgenodigd om die verborgen innerlijke landschappen zich te laten openbaren.
Marcel Wesdorp creëert innerlijke landschappen met behulp van digitale techniek en geprint in onvoorstelbare nuances van grijs. Hij schept zijn wereld vanuit een eerste idee, dat vervolgens door processen beheerst wordt.
Gerco de Ruijter fotografeert de werkelijke wereld vanuit verticaal perspectief. Zijn object is het natuur- en cultuurlandschap. Met gebruik van fototechniek verbeeldt hij de aarde vanuit vogelvlucht, zonder horizon.
Ron van der Ende construeert een perspectivische ervaring van zijn onderwerp op perfecte schaal. Hij transformeert daarbij gebruikt hout met zijn oorspronkelijk karakter tot fantastische objecten. Gedreven door deze unieke werkwijze verliest hij zich in tijd en ruimte.
Robin Kolleman onderzoekt het grensgebied van acceptatie binnen het fysieke (sociale) verkeer tussen mensen en/of dieren en de gevolgen en resultaten daarvan. Zij verbeeldt bijv. het gebied tussen geslotenheid en kwetsbaarheid, tussen geweld en onschuld.
Rob Verf schildert een realiteit die ontstaat uit denkbeeldige abstracties. Zijn werkelijkheid behelst een spel tussen virtuele en echte werkelijkheden. Tussenstadia van het menselijk bestaan worden zichtbaar in een digitale wereld.