Kristof De Clercq is bijzonder blij met de tweede solotentoonstelling met werken van Joris Ghekiere (BE, 1955-2016). Het werk van Joris Ghekiere is notoir moeilijk te duiden. Hij schilderde in meerdere stijlen en verkende verschillende technieken. Hij was gefascineerd door ongecompliceerde schoonheid, maar daagt onze opvattingen over schoonheid uit door middel van een ongewoon kleurenpalet en vervormde composities.
Ghekiere was een groot liefhebber van Nietzsche, en was gefascineerd door het feit dat Nietzsche graag danste. In feite speelt dans in Nietzsches hele oeuvre een rol als lakmoesproef voor elke waarde, idee, praktijk of persoon. Kan het dansen? Werkt het als motor voor een blije bevestiging van het leven? Dit lijken ook interessante vragen om het ongrijpbare werk van Joris Ghekiere te naderen.