Alles in The Heart, 2019, ademt suggestie: de kleuren, de vormen, de richting van de beweeglijke en transparante kwaststreken. Niks is uitgesproken qua vorm, kleur of lijn. Lieve Hakkers opent met haar schilderijen en tekeningen een poort: al kijkend wordt de verbeelding in gang gezet. Rechts een donkere stenen kop, roze oplichtend in de oker-bruine achtergrond iets wat lijkt op een fontein die witte waterspetters spuit, op de voorgrond de donkerblauwe contouren van een liggende figuur, en aan de zoom van dit idyllisch ogende tafereel twee gebeeldhouwde engeltjes, Amor, de god van de liefde. En ook de duistere Saturnus rechts: ze poppen als vanzelf op in een gebied waar niks vast staat, waar de tuin voorgesteld wordt als een mentale ruimte.
Doorman, 2022, is een recent werk van Sander Breure & Witte van Hulzen. Het is een rechtopstaande vorm, een stèle, met afmetingen die 'menselijk' lijken. Er zit een sleutelgat in de verticale vorm. De linkerkant van de bronzen plaat is gebogen en suggereert een bepaald volume, ongeveer dat van een deur. Over het beeld hangen twee oordopjes. Aan de voet staan twee pantoffels en ligt een paar sokken. Alsof iemand ze onlangs heeft uitgetrokken en de deur door is gegaan. Of is de figuur zelf deur geworden? Met het idee voor het sleutelgat zochten Breure & Van Hulzen naar een balans tussen ernst en een speelse toets, naar het moment waarop die twee hetzelfde worden. Ook in dit theatrale werk is de suggestie leidend.
Jarenlang schilderde Lieve Hakkers geen figuren, maar toen ze haar eigen verf (tempera) begon te maken, vonden ze langzaam hun weg terug in haar werk. Ze maakt schilderijen en tekeningen die gaan over de taal van het beeld, de macht van het schilderkunstige beeld dat zich onder onze ogen langzaam ontvouwt. Hakkers:“Ik heb altijd de mensen om me heen geschilderd en getekend, echter terloops. Veel schilderijen, tekeningen en een handvol gedichten gaan over liefdes en vrienden. Er zijn voornamelijk objecten te zien en af en toe een figuur, een kop of een kus. Het oudste schilderij Hannah!s Summer Gloves komt uit 2018 maar past perfect bij het schilderij The Swans die ik in de laatste maanden op De Ateliers, in 2022, schilderde. In deze tentoonstelling laat ik werk op papier zien en een aantal schilderijen, ook nieuwe, van een net-niet of bijna kus.”
Breure & Van Hulzen maken sculpturen – assemblages in de vorm van mensfiguren die meer of minder abstract ogen en die gebaseerd zijn op de "rollen" die mensen in wezen altijd spelen.
Breure & Van Hulzen: “Stony, alsof ze van steen zijn, versteend: de sculpturen zijn acteurs, leugenaars, patiënten, artsen, dansers, toevalstreffers, gebeden, vrienden, of obstakels. We maken ze zo direct, makkelijk en snel mogelijk. Een sculptuur is een trage performance, een gebeurtenis die zich heel langzaam ontvouwt. Het lichaam blijft staan in het museum, het hoofd is meegenomen door een toerist die stoned was. Vanuit het raam in onze studio zie je een schoorsteen met daarop altijd een meeuw, als een acteur op een podium. Is het elke keer dezelfde of wisselen ze elkaar af?”
After the guests have left... is de titel van deze tentoonstelling met tekeningen en schilderijen van Lieve Hakkers (1996) en sculpturen van Sander Breure & Witte van Hulzen (1985, 1984). Wat gebeurt er als de laatste gasten zijn vertrokken? Deuren, koppen, sokken, schoenen, een fontein, een kus, handschoenen, chirurgisch doek, de schijn van een sarcofaag: zo met elkaar in een ruimte gaat op een moment van magie de suggestie over in een verhaal en komen de beelden tot leven. Dan wordt het beeld tot beeld.