Johannes Kahrs presenteert zijn tiende solotentoonstelling bij Zeno X Gallery. In deze tentoonstelling presenteert de kunstenaar opvallend veel portretten. Zowel onbekende als beroemde figuren verschijnen op het doek. De geportretteerde is echter nooit het onderwerp van zijn werk, wel de manier waarop het personage publiekelijk in beeld wordt gebracht. Het is de gezichtsexpressie, de lichaamshouding of de manier van bewegen die Kahrs intrigeert: alsof ze deel uitmaken van een theaterspel. Kahrs experimenteerde de laatste jaren meer met de materialiteit van de verf. Hij vertrekt nog steeds vanuit de fotografische realiteit, maar stelt het narratief in vraag door zijn bronmateriaal op een nieuwe manier te benaderen. Hierbij combineert hij werkwijzes: lichaamsdelen worden uitvergroot, denkbeeldige details worden toegevoegd, delen van het doek worden vertroebeld of de verf wordt gestript. Hij laat meer verbeelding toe in zijn werkproces en maakt de materialiteit van de verf mee tot het onderwerp.