Annet Gelink Gallery kondigt met trots Wouter Paijmans’ eerste solotentoonstelling aan, Haberdashery, voorafgegaan door zijn presentatie in The Bakery in 2019.
Wouter Paijmans richt zich in zijn kunstpraktijk op de inhoudelijke en visuele kenmerken van de westerse consumptiemaatschappij, zoals verlaten winkels, overtollige voorraden en imitatiekleding. Hij is van oorsprong opgeleid als schilder en raakte toenemend geïnteresseerd in de rol van productie en repetitie in zijn rol als kunstenaar. Zo experimenteerde hij met een geroutineerd werkregime van acht uur werk, acht uur vrije tijd en acht uur slaap, dat ten tijde van de opkomst van de textielindustrie als ideale werkomstandigheid werd beschouwd. Toen Paijmans aandacht verschoof van productie naar massaproductie en -consumptie, onderzocht hij manieren om sneller en efficiënter te produceren. Repliceren en reproduceren werden zijn voornaamste werkmethoden. Hij verruilde het penseel voor naald en draad en werd onder meer bekend door de introductie van zijn zogenaamde ‘confectieschilderijen’: het gebruik van ‘origineel’ werk als blauwdruk voor replica’s. De kunstenaar plaagde zichzelf tot vervelens toe door kopieën te maken van originele textielpanelen, waarmee hij vragen opriep over originaliteit, reproductie en eigendom – zowel binnen de grenzen van de kunstwereld als daarbuiten. Daarbij nam hij de dubbele rol aan van werknemer en manager van zijn eigen sweatshop.
De titel van de tentoonstelling verwijst naar de vele knopen, ritsen, naalden en draden die Paijmans ontdekte in het archief van zijn tante, die als naaister werkt voor een Nederlands lederwarenbedrijf en zijn belangstelling wekte voor het werken met leer. Het refereert tevens aan de methode van assemblage die kenmerkend is voor Paijmans. In zijn zoektocht naar meer vrijheid en minder verveling in de productie van zijn werk, stuitte de kunstenaar op zogenaamde merklappen: kleine borduurwerkjes gemaakt als test en uithangbordje van iemands kwaliteit in het naaldwerk. Hij gebruikt deze merklappen, die hij vindt in zijn eigen familiearchief of in regionale bedrijven, niet als blauwdrukken voor eindeloze kopieën maar als uitgangspunten om letterlijk op voort te borduren. Hoewel hij elementen uit deze merklappen gebruikt en reproduceert, is het niet langer het aura rondom het origineel dat hem interesseert. Eerder zijn het de kleine, menselijke foutjes en verbeteringen die zichtbaar worden in het (her)creëren van deze merklappen. Samen vormen de werken een narratief over het proces en de verbetering van de kunstenaar, en leiden ze op hun eigen manier terug naar Paijmans oorspronkelijk interessegebied: efficiënte in de productie van kunst.