In Tjistke haar meest recente serie: ‘Mineral Evolution’, die wij in de galerie presenteren, bestudeert Tjitske de verschillende vormen van verwevenheid tussen de mens en de natuurlijke wereld.
Hierbij geeft zij met name aandacht aan de menselijke verhouding tot (schijnbaar) statische natuur: gesteente. De beelden zijn bevroren momenten van organische processen, waarbij eventuele interactie van de menselijke hand een fascinerend spanningsveld creëert. Het resultaat is een fantasierijke evolutie van vergankelijkheid. Door een voorstelling te maken van de schoonheid van leven in de minerale wereld, maakt zij een analogie met de werkelijkheid en hoopt zij bij te dragen aan een toekomst waarin we de natuur net zo belangrijk vinden als onszelf.
Tijdens het creatieproces ziet ze zichzelf als de facilitator van en respondent op de ontwikkelingen van de materie, waarbij vakmanschap een essentieel aspect is. Haar doel is om een ultieme combinatie van intuïtieve en experimentele beeldtaal te creëren.
“Ik geloof dat de kracht van kunst ligt in haar niet-linguïstische vorm; dat je door interactie met materiaal kunt denken, zonder woorden te gebruiken. Ik richt me niet op een vooraf geschetst concept. Door het materiaal zijn eigen gang te laten gaan, kan ik nieuwe texturen van interessante combinaties ontdekken die me leiden naar verdere visuele en theoretische verkenningen. Als kunstenaar vind ik het heel belangrijk om te beseffen en te respecteren dat het materiaal zoveel meer leiding heeft dan ik. Een kunstenaar is geen meesterbrein, het is gewoon iemand die eindeloos nieuwsgierig is.”