In de ruimte van Cokkie houden twee glas-in-lood-papegaaien al bijna 150 jaar de wacht.
Het is een wat voor de hand liggende associatie, maar daarom geen verkeerde, om de papegaaien te trakteren op de 'Furniture for birds' van Studio Ossidiana, meubels voor zowel vogel als mens.
De rest van de werken rijmen hierop. Wat fijn is aan rijm is dat je het er niet mee eens hoeft te zijn.
Een dichtgetimmerde groepstentoonstelling met een flinke k(l)ier.
Met werk van Gijs Frieling, Maike Hemmers, Joost Krijnen, Ingrid Kruit, Studio Ossidiana, Panamarenko en Koen Taselaar
Gijs Frieling
In ‘Parroting 1/2’ en ‘Parroting 1/2’ zien we twee schilderijen van twee papegaaien. Ze zijn precies hetzelfde, voor zover dat bij handgemaakte schilderijen mogelijk is. Herhalen en kopiëren zijn belangrijk in Frielings werk. Maar niet eerder maakte hij twee werken die echt helemaal hetzelfde zijn.
Maike Hemmers
laat enkele tekeningen zien die in kleur en vorm innerlijke verkenningen weergeven. De uitwisseling met de papegaai gaat in haar werk minder over een letterlijke relatie dan dat die over een verbindend gevoel gaat.
Joost Krijnen
tekent en schildert met een zekere beheerste haast en directheid waarin observatie, herinnering en fantasie samensmelten. Thema's die op het eerste gezicht ongecompliceerd lijken, kunnen de kijker juist uitnodigen tot een complexe interpretatie. Een verontrustend gevoel van willekeur vermomd in een heldere beeldtaal, bijna als een pratende papegaai die alsnog een cognitief begrip van taal blijkt te hebben.
Ingrid Kruit
is onder andere bekend van een aantal geliefde sculpturen in de openbare ruimte van Rotterdam, waaronder de Kip, de Gans en het Konijn. In de galerie toont ze een aantal kleurpotloodtekeningen van fotorealistische fantasie kwallen. Die kwallen ‘spoelen aan’ in haar brein
Studio Ossidiana
toont een aantal prototypes uit hun serie 'Furniture for a Human and a Parrot'. De meubels zijn gemaakt tijdens de COVID lock down voor de papegaai Coco en zijn menselijke metgezellen.
Panamarenko
Samen met de in de jaren 80 vooraanstaande Belgische kunstenaars Jef Geys, Bernd Lohaus, Jacques Charlier, Didier Vermeiren, Jan Vercruysse en Lilie Dujourie portretteerde Panamarenko zichzelf in gezelschap van een aantal van zijn geliefde papegaaien.
Koen Taselaar
Zoals een papegaai wel kan praten maar geen idee heeft van wat hij zegt, zo zijn Taselaar’s tekeningen opgebouwd zonder van te voren een plan of onderwerp te hebben. Maar toch ga je er - na langer kijken - meer en meer dingen in herkennen.
Behalve tekeningen, is er een nieuw wandkleed van hem te zien, waar de leestekens - binnen een slangachtige vorm - de tekst uit marcheren.