Het eerste wat je ziet is een hoge, grijs geschilderde wand met daarop in helder metallic blauwe letters de titel van de tentoonstelling: ’Eggs and Rarities’. Wie vervolgens de ruimte van de galerie betreedt, komt terecht in wat Paul Kooiker zelf omschrijft als een ‘vrolijke nachtmerrie’. Achtentachtig beelden buitelen over je heen. Je bent aangeland in het hoofd van de kunstenaar, in een wirwar van dagelijkse indrukken: bomen in een sneeuwlandschap, een portret van de zangeres Nina Simone, een naakt met een boek op schoot, een meisje in bad, feestelijke schalen met fruit en broodjes op een tafel, spuitende fonteinen, rokende schoorstenen, een oudere vrouw die samen met een kind een trap beklimt, een portret van een vrouw met twee kinderen.
De foto’s lijken zwart-wit maar zijn - met een knipoog naar de amateurfotografie - in lichte sepia-tinten gedrukt. Ze hebben hetzelfde formaat, dezelfde aluminum lijst en zijn strak geordend in twee rijen boven elkaar met steeds een paar centimeter tussenruimte over alle wanden van de galerie verdeeld. De werken uit de reeks ‘Eggs and Rarities’ (2018) zijn afkomstig uit het persoonlijke archief van de kunstenaar van de laatste tien jaar. De meest recente werken zijn opnames van een ei die ogen als abstracte, bijna lege beelden in de kakofonie van de alledaagse realiteit. Die realiteit strekt zich ook uit naar de privésfeer van de kunstenaar. Het openbare verstrengelt zich als vanzelfsprekend met het private.
Als student maakte Kooiker al eens een fotografische ‘encyclopedie van het leven’. Dertig jaar later heeft hij dit even ambitieuze als utopische project weer opgepakt. De tentoonstelling leest als een staalkaart van fotografische genres: landschap, naakt, stilleven, portret. En Kooiker schuwt het cliché daarbij allerminst. In de overdaad van beelden in de tentoonstelling zoekt het oog als vanzelf naar een rustpunt. Die vindt het in de individuele beelden. De tentoonstelling is in feite een uitnodiging om dichterbij te komen en de werken stuk voor stuk te bekijken, alsof je door een boek bladert. De beschouwer maakt bladerend een eigen verhaal. De eieren lijken wel als leestekens te fungeren: ze creëren als het ware een mentale tussenruimte waarin herinneringen en associaties vrij baan krijgen. Beelden van dagelijks indrukken transformeren tot archetypes van hét leven. Zo ontstaat de encyclopedie van het leven van Paul Kooiker.
Paul Kooiker (1964, Rotterdam, NL) studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (1990-1992). Kooiker ontving de Prix-de-Rome fotografie in 1996 en de A. Roland Holst prijs voor zijn oeuvre in 2009. Het werk van Kooiker is te zien geweest in tal van solo- en groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland, met solo's in o.a. het FOMU Fotomuseum, Antwerpen, BE (2018), het Fotografie Museum in Den Haag, NL (2014), Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, NL (2009), Foam Fotografiemuseum, Amsterdam (2006). Werk van Paul Kooiker maakt deel uit van internationale openbare en private collecties.