Adrift is de eerste tentoonstelling van Liset Castillo (1974, Cuba) bij TORCH Gallery. Ze woont en werkt afwisselend in Amsterdam en Havana. Het idee van de kortstondige stand van zaken, chaos, orde, schepping en vernietiging is altijd een rode draad geweest in haar werk. Liset Castillo maakt conceptuele en metaforische werken die de definities van en grenzen tussen beeldhouwkunst, schilderkunst en fotografie bevragen.
Maylin Pérez, curator:
“Het leven op een eiland verkleint de verbinding tussen de mens en de zee. Adrift is een serie schilderijen gemaakt met zand en poederpigmenten, meesterlijk uitgevoerd. De werken zijn geïnspireerd op Japanse Zen-tuinen en reflecteren op de huidige emigratie van Cuba naar de Verenigde Staten, een van de meest explosieve exodusen van de laatste zes decennia en de grootste lawine van illegale Cubaanse vluchtelingen in de hele geschiedenis.
In 2017 besloot president Barack Obama om onmiddellijk een einde te maken aan het "natte voet, droge voet"-beleid, waardoor gedurende meer dan 20 jaar praktisch elke Cubaan die het Amerikaanse grondgebied bereikte in het land kon blijven, zelfs als ze illegaal waren binnengekomen. Men dacht dat de toekomst op het eiland lag; echter, sinds oktober - het begin van het fiscale jaar 2022 van de federale regering - zijn bijna 79.000 Cubanen aangekomen bij de zuidelijke grens van de Verenigde Staten, meer dan in de voorgaande twee jaar samen, volgens cijfers van Customs and Border Protection. Het exacte aantal vermisten is moeilijk te traceren, maar loopt in de duizenden.
De tentoonstelling is een metafoor voor migratie en gaat in op gezinsscheiding vanwege politiek en collectief geheugen. Cirkels en veelvlakken herhalen zich als resonanties van waterdruppels die mensen simuleren die op hun eigen as drijven, als een object zonder bestemming. In de kleuren van elk werk nemen we de hoop en aspiraties van de migrant op een beter leven waar. Met behulp van van harkgereedschappen, volgens de traditie van Japanse Karesansui (droge landschaps)tuinen, gebruikt Liset tekeningen gemaakt met zand niet alleen als basis voor het maken van de composities, maar ook als medium dat spreekt over de kwetsbaarheid van het leven, de droom, en het recht op welvaart. Droge of natte voeten die de tuin doorkruisen of als satellieten in de zee drijven.”