Ze had langzaam haar weg door het vissersdorpje gevonden om te eindigen in de haven. Hier stond ze. Haar rode haar waaide onstuimig in de wind, haar handen diep in haar zakken. Haar haar was te rood om natuurlijk te zijn, duidelijk kortgeleden geverfd. Onder haar sloegen golven tegen de kade. Ze keek uit over de woelige zee die zich schijnbaar eindeloos uitstrekte. Ze voelde zich even dun uitgesmeerd als het wateroppervlak. Nog niet zo lang geleden was alles anders, was alles aan haar anders. Zowel haar uiterlijk als haar innerlijk voelde als een te grote jas, onwennig maar niet onprettig. Momenteel deed deze jas zijn dienst en beschermde het haar tegen de straffe zeewind. Ze besefte dat niets zo veranderlijk is als de mens. Iedere natuur past zich aan naar gelang de omstandigheden. De lichten van vissersboten glommen in de verte.
In Shake a Face – Gabriel Lesters zevende solotentoonstelling in Galerie Fons Welters en tevens de tentoonstelling die in januari 2019 zijn twintigjarig jubileum bij de galerie markeert – laat hij nieuwe sculpturale werken zien. Ieder van deze werken onderzoekt gedaanteverwisseling en verandering als mythologisch fenomeen én in de hedendaagse samenleving. De drie zwarte metalen sculpturen die samen de Hungry Ghosts vormen, verwijzen naar Chinees Boeddhistische wezens die vanuit dierlijke driften handelen. De individuele namen van de werken, Ooh Dah Dut, Wee Shu Vah en Skwee Doot, refereren aan scat, het geïmproviseerde jazz-zingen van woorden zonder concrete betekenis. De Hungry Ghosts tonen elk aan de voorkant herkenbare menselijke en dierlijke gelaatstrekken: ogen en een mond. Aan de achterkant van de sculpturen ontstaat een drieluik van geometrische vormen, doordat licht door deze geperforeerde ogen en mond valt.
In de serie Shape Shifter (Sonic Avatars) speelt Lester met de representatie van de mens en hoe dit ontwikkelt en verandert. De werken tonen contouren van verschillende gezichten, waarvan het aangezicht bestaat uit een dunne metalen ketting. Deze werken werden geïnspireerd door speelgoed uit de jaren vijftig, bekend als Shake-a-Face. Lester vervangt de gezichten door avatars – een gestileerde tekening van een gezicht, populair op sociale media als gebruikersprofiel – en plaatst deze op een speaker, die een zachte drum and bass-beat afspeelt. De gezichtsuitdrukkingen veranderen door het schudden van het kastje. De avatar, en dus de bijbehorende identiteit van de gebruiker, is zodoende instabiel en oneindig veranderlijk. Een derde interpretatie van veranderlijkheid komt naar voren in Pots Trauma. Dit werk bestaat uit een vijftal omgevallen kamerplanten, gemaakt van zand en verhard door epoxy, die desondanks zijn doorgegroeid naar het zonlicht. De compositie verwijst naar het fenomeen ‘tropisme’, waarbij een organisme zich ontwikkelt naar de omstandigheden waarin het moet overleven. De kamerplanten verbeelden voor Lester wederopstanding en reïncarnatie, thema’s die het afgelopen jaar het onderwerp waren in Lesters solotentoonstelling The Return of Lester’s Loops, in het Groninger Museum.
Naast de nieuwe sculpturale series bouwt Lester in Shake a Face voort op zijn bestaande oeuvre en toont twee lage resolutie LED-schermen. Een LED-scherm toont een montage van video-opnamen die Lester ook tijdens zijn eerste expositie in de galerie exposeerde. Deze beelden werden geregistreerd door een camera gemonteerd op een industriële robotarm, waarvan de beweging – en in zekere zin dus ook de montage – aan de hand van de omgeving werd bepaald. Holy Mountain laat op klein formaat een sequentie van bergtoppen en valleien zien. Het mechanische oog reduceert de bergen tot een referentie aan maat en schaal, zonder er ooit een binding mee te kunnen maken. De robotarm, het mechanische oog, legt zijn weg af en neemt waar als zijnde een zielloze blik. Tegelijkertijd maken de schimmige beelden juist heel sterk aanspraak op je verbeeldingsvermogen.
Gabriel Lester (NL, 1972) woont en werkt in Amsterdam. Zijn werk is nu te zien in o.a. Sculpture in the City, Londen (VK); Busan Biënnale, Busan (SK). Zijn werk is onlangs getoond in o.a. Groninger Museum, Groningen (NL); 21st Sydney Biennial, Sydney (AU); Boijmans van Beuningen, Rotterdam (NL); Gemeentemuseum, Den Haag (NL); Centre Pompidou, Paris (FR); 5th Marrakech Biennial, Marrakech (MA); 55th Venice Biennial, Venice (IT); Documenta 13, Kassel (DE); Wexner Center for the Arts, Columbus, Ohio (US); Performa 09, New York (US); Artists Space, New York (US); Moderna Museet, Stockholm (ZW); 8th Liverpool Biennial, Liverpool (UK); Stedelijk Museum, Amsterdam (NL).