Wat betekent het om mens te zijn? Hoe verhoudt mijn lichaam zich tot machines? Dit zijn vragen die fotograaf, videokunstenaar en performancekunstenaar Isabelle Wenzel (1982, DE) probeert te beantwoorden in haar nieuwe videowerk Automatia. In 6 verschillende scenes zien we haar bewegen en dansen in desolate landschappen. Ze is niet de enige: haar partner is een drone. Hij volgt haar bewegingen, heen en weer zwaaiend, op en neer suizend. Twee lichamen die een duet dansen.
De locaties voor de scènes zijn bewust gekozen: een dorre droge vlakte, een veld in de winter waar de stronken van het geoogste gewas geel en dor uit de zwarte grond uitsteken, een studio met een groen scherm, een verlaten bouwmarktparkeerplaats. Ze zijn desolaat en ‘ontmenselijkt’, de danser is alleen met de drone. Hiermee wil Isabelle in haar onderzoek een andere vraag in beeld brengen, namelijk of het mogelijk is om de verbinding met de natuur die we door technologie verloren zijn te herstellen, en of technologie zelfs de natuur kan redden.