"In absolute focus zoek ik de stilte op. Niet in de zin van het ontbreken van menselijk geluid, maar eerder als zwijgzaamheid; als een equivalent van innerlijke rust, verwondering en vertraging. Stilte als een vorm van positieve leegte, zodat er daadwerkelijk ruimte is om de dingen om je heen opnieuw te kunnen zien en waarnemen."
(Zaida Oenema)
De titel van de expositie verwijst naar het gelijknamige gedicht van Robert Weston. Het zegt veel over het werk en de werkwijze van Zaida Oenema (NL, 1981). Met aandacht en perfectie bouwt zij aan haar oeuvre waarbij vloeibare tijd stolt in haar geconcentreerde werken.
Je ziet een lijn, zelfs veel lijnen, of een streep en meerdere strepen. Dan weer zie je een snee, niet korter of langer dan noodzakelijk, maar precies zoals die bedoeld is. De werken bestaan uit ontelbare sneden, arceringen, strepen, lijnen of rondingen; gerangschikt achter elkaar, enkelvoudig of meervoudig en alles met uiterste precisie. Oenema gebruikt minimale technieken zoals soldeerbout, scalpeermes, potlood en verlijming. En verschillende papiersoorten onderscheiden de werken in complexiteit, zowel wat betreft verschijningsvorm als betekenis.
Het veelal Japans scheppapier wordt gekozen naar zijn specifieke eigenschappen. Zodat bijvoorbeeld na verlijming van vellen dun papier de geplande behandeling nog mogelijk is. Deze aspecten zijn voelbaar en zichtbaar in het werk van Oenema. Het resultaat oogt minimalistisch maar komt voort uit een maximale prestatie.
Time is of Essence
(Poem by Robert Weston)
With me, the past, present and future
flow with one continual river
so that what I do today impacts
some more distant event downstream,
even as the things that come down your
way today have their routes entwined
in the far distant past.
Time is of essence.
Time calling you now to sit and be.
Let me be the chronometer
that keeps the time
and the metronome
that strikes the balance in your days.