AHL MIIR is een monumentale tentoonstelling met architectonische, van porselein vervaardigde installaties, sculpturen en schilderijen. De installaties zijn opgebouwd uit delen porselein opgehouden in glasvezel constructies.
Een tentoonstelling over de schoonheid èn de dood. Niet de schoonheid van de dood, maar de kunst voorbij het leven: kunst zonder de kunstenaar.
JH: “Porselein is een materiaal dat licht vasthoudt. Maar is het vooral een materiaal dat alle voorwerpen verandert in iets anders. Het zorgt ervoor dat iets wat mooi is nog mooier wordt. Het is als het ware door vuur herleid tot zuiverheid.”
Het zwart van het porselein is zo diepzwart dat het alle licht opslokt en de toeschouwer naar binnen zuigt. Het wit is schitterend licht. Het werk heeft de kunstenaar voorbijgestreefd; achter zich gelaten.
JH: Het gaat over schoonheid, het leven & de dood, maar het gaat vooral over de toepassing van beelden die emotionele reacties oproepen. Het is een spel tussen illusie en werkelijkheid.
In AHL MIIR wist Jan ten Have zichzelf als kunstenaar uit. Essays, volledig gecomponeerd uit citaten uit boeken en kranten laten zich lezen als een vloeiend verhaal. Geen woord is het zijne, alles is van zijn hand, maar toch is het één groot plagiaat.