Het werk van beeldend kunstenaars komt tot stand met allerlei verschillende materialen. Van oudsher ontdekken we voortdurend nieuwe materialen en krijgen bestaande materialen nieuwe toepassingen. Zo innovatief als de mens is in zijn zoektocht naar mogelijkheden, evenzo zijn kunstenaars bezig om zich op nieuwe manieren te kunnen uitdrukken. Hun intenties zijn voor een belangrijk deel te ‘lezen’ aan de oppervlakte van de gecreëerde werken.
De expositie ‘Tactilis’ toont enkele kunstenaars die elk vanuit hun eigen referenties een bijzondere expressie vonden. Welk materiaal zij ook gebruiken, de bijbehorende verhalen zijn minstens zo relevant. Hun ervaringen stammen uit verschillende culturen en disciplines. De materialen zijn soms gekozen uit de praktische overweging van drager van het werk, of vanwege een bepaalde eigenschap zoals transparantie, of ook dankzij de mogelijkheden van materiaalvermenging tot nieuwe componenten.
Geertje van de Kamp (NL, 1986) speelt met twee- en driedimensionale ruimtelijkheid. Zij verdiepte zich in de Japanse origami -geometrische herhalingen van gevouwen papier- en onderzocht de mogelijkheden om hieruit werk te maken. Haar kunstwerken zijn uitgevoerd in twee lagen acrylglas, op enige afstand van elkaar geplaatst, wat ook een dynamische schaduwwerking oplevert. Die tussenruimte beschildert zij met acrylverf in -soms betekenisvolle- vorm- en kleurvariaties.
Bij Mattia Papp (IT, 1993) zien we een expressieve manier van werken in de robuustheid waarmee het gelaagde materiaal in de huid is verwerkt. Conventionele materialen zoals cement en kalk krijgen hier tezamen met modern materiaal, zoals epoxyhars en EPS-schuim, een nieuwe betekenis. Ook een fysieke ingreep met bijv. hamer of vuur levert intrigerende resultaten op. Geschoold in de klassieke schilderkunst van Florence met figuratieve voorstellingen verwerkt hij namelijk deze materialen met dezelfde technieken tot louter abstracties.
In het strak ogende en luchtige werk van Wouter Eelkman Rooda (NL, 1985) zien we hoe materiaal van betekenis kan veranderen. Hij onderzoekt welke onbegrensde uitdrukkingsmogelijkheden er zijn met elastische sporttape. De veelzijdigheid van het materiaal laat veel ruimte voor toeval. Ter beteugeling van een onvoorspelbare uitkomst gebruikt hij ook verf en ‘objets trouvés’ om bepaalde patronen te realiseren.
In deze expositie met drie kunstenaars wordt de uitstraling van hun kunstwerken hoofdzakelijk bepaald door de materiaalkeuze. Ook de textuur van het oppervlak lijkt te willen verleiden om het aan te raken en te voelen. De tactiliteit van het materiaal vormt als het ware de rode draad van deze expositie.