Installatie bij Ellen de Bruijne Projects, Amsterdam.
Hoewel het werk van Michiel Kluiters (1971) op het eerste gezicht ingaat op architecturale constructies, ligt de kern van zijn interesse in een abstract relativisme gekoppeld aan de psychologische condities van observatie binnen de publieke sfeer.
Sinds 1999 produceert hij wandvullende foto's van lege architecturale interieurs. De foto's werden gepresenteerd om te functioneren als een leeg scherm voor tijdelijke projectie. Om een specifieke fysieke relatie naar het werk op te roepen werden generieke ruimtes geconstrueerd rond het centrale gezichtspunt van één camera. De resulterende foto fungeert als een interventie in een site-specifieke locatie.
Vanuit dit werkproces omvatten recente ontwikkelingen video- en levensgrote architecturale constructies, die de waarnemer in staat stellen deel te nemen met veranderende posities van kijken, staan en bewegen.
Het werk verwijst naar gebieden van stedelijke architectuur die gebouwen van bekendheid huisvesten die bepaalde historische en sociale functies hebben.
Mesh bestendigt het ritueel van het opvullen van de ruimte. Het is een poging om de ervaringen van navigatie binnen de galerie en de opgelegde grenzen te combineren met de individuele navigatie-impulsen in nieuwe stedelijke gebieden in Nederland.