TORCH presenteert met trots Soviet Series, de tweede solotentoonstelling van Erik de Bree (1977, Nederland) in de galerie. In 2019 werd De Bree gewezen op een Oekraïense website waar mensen rollen vintage Sovjetbehang uit de jaren 1960-90 aanboden. De kunstenaar importeerde het materiaal en vervolgens sneed, vouwde, schilderde en manipuleerde hij het om deze unieke werken te maken. De zachte kleuren en uitgewerkte ontwerpen inspireerden De Bree om andere technieken toe te passen dan gebruikelijk, minder afhankelijk te zijn van toeval en bewuster te werken. Dit heeft geresulteerd in eigentijdse kunstwerken met een nostalgische twist; een verrassende maar passende aanvulling op zijn oeuvre.
Bij het uitpakken van elke zending werd De Bree verrast door de ingewikkelde en weelderige designs, die vaak hout, stof, tegels of borduurwerk imiteren. Het papier is misschien goedkoop, maar het behang ziet er duur uit. Het werd ontworpen om zelfs de meest eenvoudige huizen te versieren. Tijdens het Sovjetregime moest alles universeel zijn, inclusief behang. Mensen hadden dezelfde inrichting als hun vrienden en buren. De Bree gooit deze functie volledig om: door het materiaal te manipuleren en ingelijste individuele werken te presenteren, verandert hij universele decoratie in autonome kunst.
De Soviet Series roept verschillende gevoelens van nostalgie op naar een vervlogen tijdperk. Iemand uit Oekraïne zal de ontwerpen herkennen, maar westerlingen kunnen de pastelkleuren en ongebruikelijke patronen exotisch vinden. Het geïmiteerde hout en de bloemen daarentegen zijn voor iedereen herkenbaar. Imitatie is altijd een groot onderdeel van decoratie, maar ook van kunst. Erik de Bree beweegt zich vakkundig tussen alle tegenstellingen: echt en nep, decoratie en kunst, romantiek en realiteit.
De Sovjet-serie is een logische nieuwe stap in het oeuvre van De Bree, dat altijd op de een of andere manier met behang te maken heeft. Bij elke nieuwe serie zet hij zijn speelse onderzoek naar materiaal, structuur, kleur en techniek voort, en er is een duidelijk verband tussen de projecten. Zelfs als zijn kunstwerken geen behang bevatten, zoals de acrylverf op glas in zijn series Patterns en IASPIS, zijn de patronen altijd een bron van inspiratie. Nu heeft zijn eeuwige fascinatie voor behang hem teruggevoerd naar het materiaal zelf, en zijn speelsheid is even duidelijk als altijd. Wederom wordt de nieuwsgierigheid van de kijker gewekt: hoe heeft hij dit gemaakt? Waar kijk ik precies naar?