We kijken ernaar uit om u te zien in de galerie voor een speciale presentatie 'After Unseen' met geselecteerde werken van:
Shigeo Arikawa (1982, JP)
Hans Lemmen (1959, NL)
Marcel Wesdorp (1965, NL)
-------------------------------------
Fotograaf en filmmaker Shigeo Arikawa confronteert ons met de eigen perceptie en vooringenomenheid. Hij onderzoekt en stuurt zijn materiaal vanuit verschillende zintuiglijke ervaringen. Dit laatste wordt meestal geassocieerd met persoonlijke herinneringen en voorkeuren uit de eigen cultuur.
“We zoeken naar symbolen en betekenis in het beeld om het te herkennen en te begrijpen; het is onvermijdelijk dat we informatie aan de afbeelding toevoegen. Ontdekkingen verschillen sterk van kijker tot kijker, afhankelijk van hun sociale, culturele en taalkundige achtergronden en ervaringen, evenals hun gemoedstoestand en emoties op dat moment. Dat wil zeggen, het beeld vindt zichzelf voortdurend opnieuw uit in het heden en neemt het verleden op als herinneringen.”
In de ‘Zelfportretten’ maakt Arikawa de scherptediepte van zijn objecten tot onderwerp. In deze statische beelden werkt hij de termen focussen en kadreren uit, gerelateerd aan het proces van perceptie. De titel van deze fotowerken verwijst ook naar zijn eigen hand die, hoewel onzichtbaar, in feite deel uitmaakt van het beeld.
In de serie ‘Voice-over’ voegt Arikawa bewegende beelden toe in een korte loop op een kleine monitor. Geluidloze lipbewegingen roepen hier nog meer associaties op over het statische beeld erboven. Dit recente werk kan gezien worden als een nieuwe spiegel en verklaring van hoe de huidige beeldcultuur in ons wezen kan voortrazen.
----------------------------------
Afgestudeerd aan de Willem de Kooning Academie Rotterdam, volgde Marcel Wesdorp de opleiding fotografie aan de St. Joost Academie in Breda. Hij maakt geautomatiseerde animaties van landschappen in de media: film, prent, boek tot installatie. Wat een pennenstreek is voor de tekenaar is dat voor Wesdorp een reeks pixels. Puur op software gebaseerde technieken zijn diens gereedschap. Ook met modellering en collages van satellietdata maakt hij zijn beelden. Ze zijn meestal in vele grijstinten en zonder enige aanwezigheid van mensen, flora en fauna. Afdrukken van deze digitaal ontwikkelde gebieden lijken echte foto's te zijn.
Dit geldt ook voor zijn recente serie ‘Possible Environments’, waar voor het eerst in zijn loopbaan een warm turkoois met subtiele nuances de overhand krijgt. Er lijkt leven te zitten in deze ogenschijnlijk tropische archipel. Oeroude meteorietinslagen op aarde lieten onder de oppervlakte hun sporen na. Op veel van dergelijke plekken is er exploitatie van delfstoffen; die toe-eigening geeft te denken wat de waarde van ons samenleven op aarde is. Het ‘mijnen’ moet dan ook letterlijk worden genomen.
Zo’n verkennend pad geeft noodzaak aan de ondraaglijke lichtheid van Wesdorps artistieke ontwikkeling. In die zoektocht ervaart hij verschillende stadia van het oorspronkelijke idee tot de uiteindelijke vorm. Hij blijft nieuwe wegen verkennen om kunstwerken te construeren die iets van de raadselachtige tegenwoordigheid van geest onthullen.
------------------------------
Hans Lemmen is vooral bekend als beeldhouwer en tekenaar van dieren en mensachtige figuren in ondefinieerbare landschappen. De rijke (pre-)historische omgeving waarin hij woont en werkt is zijn directe verbinding met onze intrigerende menselijke geschiedenis. Hij is vooral gefascineerd door de relatie tussen mens en dier. Zijn ontmoetingen door de jaren heen met geestverwanten, zoals fotograaf en filmmaker Roger Ballen (ZA) brachten nieuwe uitdagingen om zijn artistieke vaardigheden tot uitdrukking te brengen.
Lemmen stuitte ook op het werk van fotograaf Tarek Ode, die al jaren met veel passie voor archeologen en voor zichzelf de prehistorische sporen van de Guanchen, de eerste bewoners van de Canarische Eilanden, documenteert. Lemmen kreeg enkele tientallen foto's uit zijn archief: verstilde berg- of woestijnlandschappen met archeologische vindplaatsen. Door delen van de foto af te krassen en daarop te tekenen met houtskool, creëerde hij een prachtige chemie tussen tekenen en fotograferen.
Een verblijf op Fuerteventura toonde hem graven van voor de Spaanse tijd, maar ook eigentijdse, geïmproviseerde graven met in het cement gekrast inscripties van aangespoelde mensen op het strand. Zijn nieuwe werk werd dus ongewild gerelateerd aan zeer actuele thema's. De oude en de nieuwe graven, het vermoeide, uitdrogende eiland, vluchtelingen en massatoerisme, ze lopen erin samen, net als fotograferen en tekenen.