Sand Rays – earth drawing & drawing the earth
In haar allereerste online solo, presenteert Sophie Mastenbroek bestaand werk, waaronder verschillende ruimtelijke werken in situ, plus drie recente tekeningen die gemaakt zijn in aanloop naar een nieuw project. De handelingen van de ruimtelijke werken en van de tekeningen lopen in elkaar over.
Door voor dit moment de verschillende werken uit verschillende fasen te combineren, onderzoekt ze welke overkoepelende werkwijzen in deze combinaties te ontdekken zijn.
"De tekeningen die ik maak ontstaan vanuit teksten die ik schrijf en woorden die ik verzamel. Beinvloed door Engelse natuur schrijvers zoek ik naar de woorden en zinnen die de poëzie van de aarde onthullen. Deze verzamelingen geef ik graag door in tekeningen die een beeld vormen van een scene of handeling die deze ervaringen illustreren of soms juist kunnen vervreemden.
Deze drie tekeningen komen voort uit een gedachte die ik had op het strand waar de vormen in het zand achtergelaten door mensen die zich in het zand bewogen hadden leken te fineren als een soort mallen waarin zijn afdrukken als positieven verschijnen. Ik beeldde in hoe een lichaam diens tekeningen in de grond kan achterlaten en hoe op die manier het lichaam en de aarde elkaars vormen kunnen aannemen.
Wat mij fascineert in werken met klei is dat er een verstening plaatsvindt van een zacht materiaal waarin je met je vingers vormen achterlaat. Meer materialen die ik gebruik zijn substanties die transformeren van zacht naar solide. In de beelden van keramiek zoek ik naar een soort ingangen waar het lichaam zich tot kan verhouden, alsof je vinger in de sculpturen gestoken kan worden of dat de beelden opgepakt kunnen worden om ermee te zwaaien."
Sophie Mastenbroek, 2021
Met deze handelingen beïnvloed door de taal die plek en natuur beschrijft en projecteert Sophie Mastenbroek de schoonheid van deze taal op haar werk. Door op kleine zinspelingen te mediteren gebruikt zij de woorden als spreuken waarin zij de kijkers in het mysterieuze gevoel meeneemt in hoe de aarde kan voelen. Sophie Mastenbroek houd ons daar nog even, voordat het gevoel ervan weer vervaagt.